Aragones, Bulgones

Yaklaşık 20 dakika, tek paslarla ileride, geride sahanın her yerinde ezici bir üstünlük kurdu Portolular. Ayaklarında top tutmadan, tıkır tıkır oynadılar.
Bu arada, haklarını yememek gerek, doğrusu bizimkiler de ayaklarında top tutmadı ya da tutamadılar. Gökhan, Lugano, Yasin, Carlos, Selçuk, Uğur ve ne ilginçtir ki Emre. Topu tutup iki metre yana bile pas yapamadılar. Takımı ileri taşıyamadılar. Hadi diğerleri neyse de, yılların deneyimi Carlos ve teknik yeterliliği şüphe götürmeyecek Emre’nin bu konudaki zaafiyeti, gerçekten hayret vericiydi.
Lugano, üçüncü gole neden olan pozisyon hariç, savunmada rakibe karşı gelebilen, Maldonado da orta sahada savaşıp adam kovalayabilen, Alex topla buluşturulursa takımını ileri taşıyabilen, Güiza da, forvet göre- 0 vini tek başına üstlenen oyuncusuydu Sarılılar’ın. Bir Şampiyonlar Ligi karşılaşmasına yakışan sadece bu dört isimdi dün akşam Fenerbahçe’de.
Uğur’un topu her alışında önce bir geriye dönmesi, artık her karşılaşmada görülen bir klasik sanki. Oysa futbolda, özellikle atağa çıkarken, saniyenin yarısı bile ne kadar önemli! Josico geldiği gibi gidince, diğerleri yetmezmiş gibi bu kez sahaya Burak, sonra da Kazım Kazım girdi. Fenerbahçeliler’in sabrını sınıyor birileri!
Tıpkı, Süper Lig’de olduğu gibi ileri gitmekte çok zorlanıyor Sarılılar. Çıkamadıkları, ulaşamadıkları yerde, doğal olarak da çoğalamıyor ve üretken olamıyorlar.
Buna mutlaka bir çare bulmalılar. Aksi halde, ne kadar hedef varsa önlerinde, hepsinden mahrum kalırlar. Kim bulacak; tabii ki Aragones. Eldeki malzeme bu hocam. Aragones: Bulgones...