Atan kazandı!

Akhisar’ın gücü ve hedefi zaten belli. Emin ve Anıl’ın iyi oyunlarına, geriye yaslandıklarında iyi kapanmalarına rağmen hücumda üretici olamamaları, maçı çevirememelerinin ilk nedeniydi. Bir de yan top zafiyetleri var tabii. Golleri de zaten bu şekilde yedi.

Fenerbahçe’de sakatlıkların çokluğu yanında, bir de çok fazla sayıda futbolcunun uzun süredir formsuz oluşları dikkat çekici. Hele Gökhan Gönül’ün hali, gerçekten hayret verici. Bir sporcu nasıl bu kadar acemileşebilir! Yoksa, önünde Mehmet Topuz’un olmayışı mı, bu durumun asıl nedeni! Ya Stoch’a ne demeli! U-17’ye bile koysan, ne gücü yeter ne de nefesi!

..Ve ikinci yarıda, rakiplerinin sevdiği, bildiği Fenerbahçe geri geldi. Tatsız, tuzsuz ebegümeci! Garip ve uzadıkça uzayan paslaşmalar, futbolseverler için yine sıkıntı vericiydi. Ne organize bir atak ne yeterli yardımlaşma ne alan ne adam paylaşımı ne yaratıcılık, her şey yine rakibin gücü ve yeteneğine bırakılmış haldeydi. Gücü yettiğince bir şeyler yapmaya çalıştı Akhisar, ancak yetmedi. Kapasitesine göre son derece iyi, mantıklı ve sağlam bir kurguya sahip Yeşil-Siyahlılar, yolları da açık...