Ben böyle öğrendim

Bunu yapanlar ve bu yapılandan haz duyanlar, şu sıralar iki elle kaldırılmaya çalışılan, fair-play ödüllü bir başkana sahip, tüzüğünde Atatürk’le ilgili tek bir satır bile bulunmayan, sözde ebedi dostu Fenerbahçe’nin.. Ve hiç şüphe yok ki, bu tavır (en azından benim için) ebedi dostluğun son noktası!Tartışmaya ve araştırmaya gerek bile duymadan “Doğru” kabul ettiğim bu iddia, iki köklü kulüp arasındaki ilişkilerin hangi yönde gelişmesine yardımcı olacak acaba? Bir eğitim ve kültür yuvası olmakla övünen Galatasaray camiasına ve Türk sporuna nasıl bir katkı sağlayacak?Evet, “Doğru” kabul ediyorum bu iddiayı. Çünkü, işin o kısmı hiç önemli değil. Bir Fenerbahçeli için önemli olan, Atatürk ilkelerine bağlı olma gerekliliğidir. Ki bu, kulüp tüzüğünün 3. maddesinde de açıkça belirtilmiştir.Ruhu şad olsun, Cumhuriyet’i yaratırken futbolla ilgilenebilecek zaman bulabilme olasılığı hayli zayıf olan Ulu Önder’in hangi takımı tuttuğu, hiç bitmeyecek bir tartışma konusu. Yine de ben kayıtsız, şartsız kabul ediyorum ki; Atatürk Fenerbahçeli değil. Zaten bir Fenerbahçeli için Atatürkçü olmak, yeterli bir övünç meselesidir. En azından, ben böyle öğrendim rahmetli babamdan ve böyle öğrettim oğluma...Ayrıca, Fenerbahçeliler için ya da en azından benim için övünülmesi gereken başka unsurlar da var. Örneğin; Gençlerbirliği başkanı İlhan Galatasaraylı. Mesut Yılmaz da öyle, Fatih Altaylı da, Hıncal da... Hatta, adı anılmaya değmez biri de var, zorunlu ikamette bir adada...