Fenerbahçe klasiği...

Topa daha çok sahip olan, oyunu istediği ağırlıkta oynayan ve oynatan, Anelka’nın özel driplingleri, Allah’ın “yürü ya kulum” dediği Alex’in özel pasları, Appiah ve Aurelio’nun yeterli mücadeleleriyle amacına ulaşan bir Fenerbahçe çıkıyordu ortaya. Önder savunmanın ortasını tek başına ayakta ve havada tutmaya çalışıyor, Serkan ters, düz, yatay, dikey kademelere girip tehlike savuşturuyordu...Bu arada Tuncay, fulelerine, enerjisine, atletik yeteneklerine altyapıdan gelen yetersizliklerini katık edip, taraftarının saçını en çok yolduran futbolcu özelliğini koruyor, Kaptan Ümit sağ ayağıyla sol bek oynuyordu. Son dakikalarda oyunu tutmaya katkı sağlasın diye alınan Selçuk, sağında solunda kimse yokken rakibinin göbeğine pas veriyor, ondan daha sonra oyuna giren Kemal ise, az önce kaptırdığı top sanki kalesinde yeterince tehlike yaratmamış gibi, orta sahada bacak arası atmaya çalışırken bir kez daha rakibine atak şansı veriyordu.İlk dakikalarda Sivaspor’un ve Fenerbahçe sol kanadının katkısıyla ortaya çıkan mücadele çok keyifliydi. Gerisi, az önce yazdığımız gibi, Kanarya’nın klasik bir Süper Lig serüveniydi...