Hayret Alex!

Kasımpaşa’da Koray ve Merthan’ın havadan, karadan kestiği pozisyon sayısı çok fazla. Hatta, Fenerbahçe’nin rakibi karşısında belirgin bir üstünlük kuramadığı ilk yarıda bile topla en çok buluşan oyunculardandı iki stoper. Sarı-Lacivertliler’in baskıyı arttırdığı, oyunu neredeyse rakip ceza sahasına yığdığı bölümlerde de başarılı aynı ikili.

Peki bunda, başta Özer olmak üzere, Fenerbahçeli orta sahaların katkısı yok mu? Birinde biraz daha yüksek, diğerinde biraz daha alçak, birinde biraz daha hızlı, bir başkasında biraz daha yavaş atılan, kıvamı bozuk paslar etikili değil mi bunda?

O, Özer’in pasları hele! Kimi zaman neden bu sarsaklık, kimi zaman neden bu acele! Neden bir türlü sakin oynayamıyor, onca donanıma sahip Özer gibi bir yetenek! Acaba, biraz daha fazla mental destek mi gerek!

Ya Alex! Hiç kuşku yok, böyle stres yüklü, sancılı oyunlarda, öncelikle onun liderliğini ortaya koyması gerek. Dünkü Alex sakinliğine, koca bir HAYRET! Önce Selçuk, sonra Emre üstlenmeselerdi bu görevi, dün, onlar için büyük bir hayal kırıklığıyla sonuçlanabilirdi.

Tabii ki, çoğu zaman olduğu gibi, Fenerbahçe yine en çok Güiza’nın şanssızlıkları(!) nedeniyle acı ve sıkıntı çekti. Yoksa, skor çok erken Sarı-Lacivertliler’in lehine gelişebilir, son dakikalar sadece zamanı harcamak için çaba gösterilmezdi!

Bekir, Selçuk, Emre, Mehmet, Koray, Merthan, Yekta ve Sancak sanki biraz daha öne çıkan futbolculardı. Daum’un tam da oynamaya, Kasımpaşa’nın sol tarafını dağıtmaya başlamışken Mehmet’i çıkarması ise, dünün şakasıydı!