Hayret koşuyorlar!

Keşke, Yunus Yıldırım, maçın henüz 7. dakikasında Edu’nun Murat’ın ayağına basışını görebilse ve penaltıyı verseydi. Böylece hem Ankaraspor öne geçme şansını yakalar hem de karşılaşma renklenirdi.
Fenerbahçe rakip ceza sahasına topla birlikte ilk kez 17. dakikada girdi. Sözde topla ve biraz da ileride oynayan misafir ise, kaleci Volkan’a ilk topu, ancak 43. dakikada gönderebildi. Bol paslı oynamaya çalışan, bal yapmayan iki arının mücadelesiydi. Taa ki 32. dakikaya kadar...
Sonra muhteşem bir Brezilya golü geldi. Herhalde çalışılmış; Deivid pas, Carlos 152 kişi arasından şut ve gol! İşte bu gol, ev sahibini hareketlendirdi. Öncelikle Emre, sonra Deivid’in katkılarıyla Fenerbahçe daha fazla yüklendi. Karşıda hâlâ tık olmasa da en azından, müsabaka bereketlendi.
Özer ilk yarının yardıma muhtaç tek kişisiydi. Gerçek spor adamı Aykut Kocaman onunla hemen ilgilendi!
İkinci yarı, top belli bölümlerde yine daha çok Ankara-spor’daymış gibi görünse de, tamamen Sarı-Lacivertliler’indi.
Carlos, Emre, Selçuk, Lugano ve Theo galiba sahanın en iyileriydi. Bir de gizli kahraman vardı sanki ya da bize öyle geldi: Josico...
Keşke, Yunus Yıldırım 7. dakikadaki penaltıyı görebilseydi ve o gol olsaydı. Bakalım, çok pas yapan lig ikincisine, sahanın her yerinde baskı yapmaya çalışan ve bunu da gayet iyi başaran Fenerbahçe, yine çok rahat galip gelebilecek miydi? Dün akşamki istekle bizce gelirdi. Geçen haftaki sıradanlığın ardından gelen bu galibiyetle Fenerbahçe lige yeniden ‘merhaba’ dedi. Beş haftadır kazanan bir takımı, böylesine neredeyse pozisyon bile vermeden yenebilmek, gerçekten önemli...