Malatya'nın işi çok zor

Ümit yorgun, Aurelio argın, Anelka dargın, Alex baygın gibiydi. Ligin fizik, kondisyon, futbol, hava ve puan bakımından en kötü durumdaki takımı Malatyaspor’un bu sürede 2 farklı öne geçmesi işten bile değildi. Keşke, başta Mustafa Özkan olmak üzere, bazı abileri gibi hakemle oynamayı seçeceklerine, yakaladıkları net fırsatları gole çevirmeyi becerebilselerdi!Sonra, yorgunluğa ya da baygınlığa dair ne varsa sahada, ev sahibi sahiplendi. Fenerbahçe yine fazla gaza basmadan ancak, elini kolunu sallaya sallaya girmeye başladı pozisyonlara.. Ve Mehmet Yozgatlı’nın da ilk onbirde sahaya çıktığının farkına vardı izleyenler. Tuncay’ın pasına kaliteli bir vuruş, Ümit’inkine yeterli bir dokunuşla koptu karşılaşma...İkinci yarının başları ilkinin kopyasıydı adeta. Üstelik bu kez Effa ve Okan gibi golcüler de sahadaydı. Ne var ki, Sarı - Kırmızılılar çok önemli iki pozisyonu daha cömertçe harcadı. Bu, bir anlamda teslim bayrağıydı.Tuncay’ın golünde asisti, oynamayan Alex’in yapmış olması, Fenerbahçe’nin tarzı olmamasına rağmen Anelka’nın bir korneri paslaşarak kullanması karşılaşmanın ne denli zorlu geçtiğinin ve Sarı - Lacivertliler’in ne denli disiplinli oynadıklarının kanıtıydı. Bu kolay rakibe ve 3-0’lık skora rağmen Can, Olcan gibi futbola susamış ve pişmesi gereken gençler dururken Daum’un ilk olarak Nobre’yi oyuna alması da, maçtan arta kalan ilginç bir noktaydı...