Orta sahasız!

Sonrasında Fenerbahçe ilk yarı bitene kadar pas yaparak hakimiyeti eline aldı ve beraberlik geldi, hal böyle dönünce.

Pas yaparak yakaladığı beraberliğe rağmen, Gökhan’sız, savunmaya iyice gömülen Topal’sız, Alper’siz, tabii ki Baroni’siz, Sow’suz ve belki de ilk kez Kuyt’sız olunca ve özelikle orta sahasız oynayınca, oyunu tutması ve maçı kazanması olanaksızdı Beyazlılar’ın.

Yanal’ın sıkça tekrarladığı bu orta alansız oyun tercihi, Kuyt da etkisiz gününde olunca, Fenerbahçe’yi ikinci yarının tamamında, istekli ve etkili bir gününde olan rakibine karşı mahkum etti. Aslında rakibin isteğini ve etkisini artıran da, Yanal’ın orta alanı hiçe sayan oyun tercihiydi. Zaten ikinci yarıya sadece Volkan, Alves, Egemen ve Caner’le çıkmışlardı, ilk yarının isteklisi Emenike de artık sahada değildi. Bu yarıya ait tek tehlike de, onun bencilliği nedeniyle auta gitti!

Biraz şansı ya da son vuruş becerisi olsa farklı kazanmasıgereken rakibinin hiç geri yaslanmayarak, üzerlerine gelmeye devam etmesi ise, bu sezonun popüler geri dönüşlerini engelleyen başlıca nedendi. Tüm sorumsuzluklara rağmen, eğer Karabükspor da aynı hataya düşüp savunmaya dönse, dünkü kötü oyundan bile lider en azından bir puan çıkarabilirdi.

Karşılaşmanın sonucunu ne derece etkilerdi bilinmez ancak, 29. dakikada Emenike’nin attığı, ofsayt gerekçesiyle sayılmayan, buz gibi goldü. 64. dakikada Sow gole giderken uygulanmayan avantaj kuralı ise tam bir hakem rezaletiydi.