Oyun adil değil!

Trabzonspor adına mucizevi bir senaryoydu. Abdullah Avcı’nın geçmiş yıllardaki “At ve tut” felsefesi için rüya gibi bir başlangıçtı. Üstelik 12. saniyede.

Teknik adamlık kariyerini, oyunu tutup, kendi deyimiyle ‘geçiş oyunu’ üzerine kuran bir hoca için daha iyi senaryo olamazdı. Ama hiçbir şey eskisi gibi değil. Tarihi şampiyonluk sonrası oyunu, kadroyu, felsefesini değiştirmeye çalışan Avcı, yapmak istediğinden pişman olmalı. Zira, final haftalarının üstesinden gelemediği kariyerinin zirvesinde sezon başından bu yana değişimi idare edemiyor. Çok sebep var, onlar ayrı yazı konusu.

Okan Buruk’a 3 yerli zorunluluğuna rağmen önemli bir konfor sağlayan isim ise Mauro Icardi. Seferoviç’le başlayıp, kısmen Gomis’le devam ettiği sezonda Icardi’ye sahip olmanın lüksünü yaşıyor. Teknik ve mental anlamda ekstra bir güce sahip. Saha dışına rağmen üstelik!

Icardi, sahaya ayak bastığı günden bu yana tüm atmosferi değiştiren bir marka oldu. Doğrusu zaten öyleydi. Hareketsiz ama soğukkanlı ve iş bitirici. Gol atmasa dahi. Mertens’i kenarda tutup; Kerem, Barış, Rashica, Yunus’u örgütleyen bir merkez o. Kariyerlerinin başındaki bu oyuncu grubu için bir lütuf.

Mourinho’nun teknik adamlık kariyerinin en iyi santrforu Drogba’dan bu anlamda daha öne çıkan meziyetlere sahip.

Çok şey söylenebilir muhtemelen ama en doğrusu, ‘denge bozucu’ olması. Icardi’nin sahada olduğu hiçbir oyun adil değil!