Sadece 3 puan

İstanbulspor temassız oynayıp dar alanda bekleyince, Galatasaray için büyük bir konfor alanı varoldu. Neredeyse, ilk yarı boyunca birkaç rakip kontra denemesi dışında hiç geri koşmadılar.

Önde kalabalık kalınca, İstanbulspor’u uzun oymamaya zorladılar. Jensen’in yine sonuçsuz kalan bir degajı sonrası da golü buldular. Yukarıda bahsettiğim konfor alanı, Galatasaraylı oyuncuları gereğinden fazla rehavete itti. Gayri ciddi kullanılan penaltı işin zirvesi oldu!

Rakip ceza sahasında 41 kez topla buluşup (maçkolik) ‘Bu da kaçar mı!’ dedirtebildikleri pozisyon olmayışı da bunun sonucu.

Okan Buruk, maçı koparmak için, kanatları, merkezi değiştirip, Bakambu’yu Icardi’nin yanına sürdü. Dominant oyun aynı kalsa da net pozisyon zenginliği açısından değişen bir şey olmadı. Galatasaray maçı koparamadı bir türlü.

Yoğun fikstürde muhtemelen oynayabileceği en kolay maçı oynadı Galatasaray ama 3 puan dışındaki kazanımlar yok denecek kadar az.

Toreira ve Boey’in standart performansı dışında bireysel anlamda öne çıkabilen oyuncu da olmadı.

Galatasaray bu maça bir hazırlık sınavı gözüyle bakıp, çok daha fazlasının gerektiği üzerine çalışmalı.

İstanbulspor için söylenebilecek iyi şey yok gibi! Bu performansla lige tutunmaları imkansız ötesi.