Alabora...

Antep’ten gelen haber sevindirici, bir nebze olsa da moral her iki takım adına... Gerçi her ikisinin de puan kaybı lüksü özellikle misafirin yoktu. Ali Sami Yen tıklım tıklım boş yok. Volüm maksimum! Galatasaray yıllar sonra sorunsuz. Emre Aşık dışında Florya’da revir boş. Durum bu vaziyetteyken doğal olarak Rijkaard da malzeme sürüsüne bereket. O da akla en doğru gelen onbiri sürmüş, en azından sahadaki manzara bu...

İlk yarıda Trabzon ceza sahasına kamp kuran takım, ev sahibi. Ayhan’ın topla fazlaca aşk yaşamasının ve Baros’un boşvermişliği dışında, maça konsantre olmayan yok gibi. Özellikle açılış golüne imzasını koyan Kewell zeki oyunuyla kürsüde. Keita’nın sağ kulvardan bindirmeleri yine inanılmaz. Gerçi o da Ayhan gibi topla fazla haşır neşir olduğu için zaman zaman Neeskens’e saç baş yoldursa da, karşı tarafı bir hayli yıprattı.
Ve o Keita biraz şansıyla Servet’in golüne asist de yapınca, sahanın iyilerinden göründü. Tayfun Çora’nın plasesi havalı gidişe fren ve ilk 45 stop.

İkinci yarı Colman keyfi. Toplu halde tıp! Ortada kuyu yok, Servet ve Gökhan var desek yalan olmaz. Göbeğe atılan her top tehlike birinci dereceden. Sonra bir Barış hamlesi Hollandalı’dan... Başta anlam yükleyemedik ne iş diye, Nonda ve Elano dururken. Anlasak zaten Rijkaard olurduk.
Önce Arda sonra da o dakikaya kadar uyuyan Baros. Sami Yen’de düşen suratlarda gülümseme, sırıtma da diyebiliriz. Colman’ın golü bir tutam heyecan...

Evet Galatasaray büyük bir maçı kayıpsız geçti. Sonuç hoş ama, defanstaki boşluklar bir hayli nahoş, özellikle ilerleyen günler için. 4-3’lük skoru Fanatik Web Tv’deki programımızda söylemiştik. Kahin değiliz ama bu takımı tanıyoruz sanırım. Fenerbahçe maçı mı? Arka bloğu hallederlerse, haftaya liderlik koltuğu alabora...