Alınlarınızdan öpüyorum....

Üstelik Real Madrid gibi bir dünya markasıyla eşleşmiş. Bana göre buraya kadar ülke puanı olsun, prestij keza duble hepsini sırtına yüklemiş koymuş önümüze hem de bir çuval dolusu. Ne demişti Adnan Öztürk sezon öncesinde, ‘Stadımızda Şampiyonlar Ligi notalarını duymak için sabırsızlanıyorum. Bu daha başlangıç.’ Evet bence de başlangıç. İlerleyen yıllarda ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız...

Önce Fatih Terim ve ögrencilerine bir teşekkür edelim kendimizce. Sonra maç öncesine gidelim İstanbul sokaklarına. Abartmıyorum metro, metrobüs, alışveriş merkezleri Sarı-Kırmızılı insanlarla doluydu. 3-0 yenilgiden sonra hayal peşinde koşan değildi bu insanlar. Takımlarının geldiği noktada gururlarını paylaşıyor ve teşekkürlerini sunuyorlardı bu şekilde; üstelik Arena’da bir tek koltuk boş bırakmayarak. Gerisi faso-fiso.

Erken gelen bir gol Ronaldo ayaklı. İlk yarıyı konuşmaya gerek yok daha fazla. Ama bir ikinci 45 var ki akıllara durgunluk veren. Önce Eboue sonra Sneijder ve Drogba. 3 oldu iyi mi. İnanılmaz. Yetmedi. Yetmeyecekti. Madrid’te Burak’a verilmeyen penaltı kaderi çizmişti. Ronaldo’nun son imzası maçı bitirdi. Bu takım başta da dediğim gibi önümüzdeki seneler çok daha güzel yer yerlere gelecektir, kimsenin kuşkusu olmasın. Yeterki Müslüman mahallesinde salyangoz satmaya kalkıp, Fatih Hoca’yı yemeyin yeter! Adres belli açmayalım zamanı değil. Çünkü bu çocuklar Fatih Hoca’yla çok iyi, affınıza sığınarak mahalle ağzıyla harbiden çok iyi. Alınlarınızdan öpüyorum...