Haftaya konuşalım...

Avni Aker’de ki manzara inanılmaz. Trabzon şehri inanmış belli. Her yer bordo mavi duvardan duvara. Öte yandan bir sürü sorunu sırtına yükleyip gelmiş Galatasaray. Eksik ve ürkek. Üstelik Kewell ve Nonda’yı evde bırakıp Lincoln’ü de yanına çekmiş bir mantık! Bülent Hoca’nın planında bir keramet var elbet. Korku desek değil, çift tabanca sürmüş sahaya; namluda Baros, tetikte Ümit Karan olarak.

Alanzinho’dan açılış. De Sanctis’i çözmek mümkün değil. Bazen işinin erbabı, bazen de lunapark kalecisi adeta. Yediği golün açılımı özetle bu. Bir ara siyaha düşüyoruz. Voltaj, Arda’nın mektubunu, Baros’un okumasıyla yükseliyor. Kalabalık bir orta alan başında Ayhan ve tüm sahayı harmanlayan Arda.

İkinci yarı roller değişse de akıllı pusuda bekleyen Floryalılar. Arda’nın ‘Ne yorgunluğu yahu yeni başlıyoruz’ edası. Emre Aşık’ın inanılmaz direnişi. Ve anahtar kramponlardan Mehmet Güven’den soyadına yakışır bir performans, oyunda kaldığı süre içerisinde. Neden çıktı onu da anlamadık. Sonrası yine Sanctins! ve beraberlik. Hakem Yunus Yıldırım’ın Baros’un golünde kalan aklı, kontrolü kaybetmesi ve Yaser’i elbirliği ile kızartması...

Zor akşamdan galip çıkmadı. Akılda kalanlar her pozisyonda Ersun Yanal ve öğrencilerinin itirazları, Bülent Korkmaz’ın garip oyuncu değişiklikleri ve Yunus Bey’in ne yaptığı abesle iştigal kararları. Anlaşılması zor! Bu sonuç kimseye yara vermez. Baksanıza cumartesi akşamı alem Beşiktaş’ı şampiyon yaptı. Olur mu? Haftaya konuşalım...