İşte Lincoln bu!

Rakip İsviçre’nin İtalya kantonu temsilcisi Bellinzona. İki takım arasındaki fark ilk saniyeden belli. Stattaki hakim renk sarı kırmızı. Adeta maça kafadan avantajlı çıkan İstanbul ekibi, bakalım ne yapacak? Kötü gidişata ani fren yapıp yeni bir sayafa mı açacak? Son şans deyip dilerseniz geçelim dün geceye.
Skibbe sağ bölgeye bu tip maçları ezberlemiş Emre Aşık’ı, önüne de genç Serkan’ı koymuş. İdare eder. Tersi solda ise Volkan-Kewell ikilisi. Sorun yok. Merkezde Ayhan geçen maçın aksine bu sefer dört koldan yardım alıyor. Ama öyle top kayıpları yapıyor ki, akıllara zarar. Göbekte ise şinanay yavrum şinanay. Servet ve Meira kelimenin tam anlamıyla iki yabancı gibiler. Birbirlerinden haberleri yok. Herhalde kabul günündeydiler. Yenilen iki gol de birbirlerinin kopyasıydı çünkü.
Tabi an be an güzellikler de vardı çukulatanın memleketinde. Bonkörlüğüne rağmen Nonda’nın hareketliliği, Kewell’ın asaleti ve Baros’un Galatasaray’da gollerle tokalaşması gibi. Ama sahada bir krampon vardı ki bütün kurtlarını döken, haklı olarak ülkemizde eleştiri konusu olan Cassio Lincoln. Evet Brezilyalı muhteşem bir resitale imza attı dün gece. Ve özellikle defanstaki arkadaşlarının kabahatlerini bir bir kamufle ederek son noktayı da koydu. Hep böyle Lincoln. Çünkü daha çok borcun var. Hem kulübüne hem de sana hiçbir zaman sırtını dönmeyen taraftarına.
Özetle ‘Dalgalandım da duruldum’ edasıyla oynayan Galatasaray iyi bir sonuçla Türkiye’ye dönüyor. Bu takım yavaş yavaş oturur mu? Söylemek hala zor. Üstelik 10 kişi kalmış böyle zayıf bir takıma verilen ucuz pozisyonlar ve yenilen üç gol oldukça düşündürücü.
Bir kelime de Rumen hakem dörtlüsüne. Onları gördükten sonra ülkemizdeki hakemlere kimsenen laf söylemeye hakkı yok. Ben de dahil...