Sadece Arda

Mecidiyeköy Sarı-Kırmızı’ya boyanmış. Gecenin nefes kesen ayazını stadı tepeleme doldurmuş seyircinin inanılmaz haykırışları kesiyor adeta. Öte yandan Florya’da ayakta kalmış futbolcu bulmak karaborsa. Çare yok, kalan sağlar bizimdir. Bülent Hoca da öyle demiş, sürmüş ögrencilerini Hamburg önüne. Nerden bakarsak zor, hem de ne zor. Hayırlısı diyelim...
Geriye yaslanıp pusudayız, açık arayarak cümbür cemaat. Riskli, ama var mı başka bir fikri olan? Kewell stoper göreviyle nostalji yaşıyor o bölgede sırıttığı gerçek, fakat attığı penaltı ömre bedel. Genç Serkan, Sabri’nin arkasında titremiyor. Sabri demişken bitmek tükenmeyen bir enerji, ah bir de son vuruşlar adrese gitse. Volkan son zamanların en iyi Volkan’ı. Barış’ın tadından yenmez futbolu. Ama gecenin starı malum kişi, maçtan önce ‘Yürüyebiliyorsam oynarım’ diyen ve sınırları zorlayan Arda. Penaltıya giden yolda o, Baros’un imzasında yine o. İki saçma sapan gol, tüm güzelliği yerle bir eden. İtalyan eldivenin katkılarıyla. Şaşkınız, saldırıyoruz umarsızca Bordeaux benzeri bir sürpriz arayarak...
Olmadı üstelik gol ararken üçüncüyü de gördük. Kimseye kızamayız, eleştiremeyiz de fakat bir kişi var ki, her zaman savunduğum. Meğerse boşmuş. İşte o krampona artık ne derlerse haklılar. Lincoln kardeş oyundan alınıyorsun sanki Nişantaşı’nda sosyete gezmesindesin. Ayıptır, yakıştı mı hiç yediğin ekmeğe, bunun affı yok. Evet Lincoln ve De Sanctis dışındaki herkesin emekleri heba oldu bir kaç dakika içinde. Yine de bizi buraya kadar umutlara taşıyan bu çocukları tebrik ediyorum...