Utan artık...

Gözlerime inanamıyorum ‘BAM‘ yok. Açalım; internet dilinde Barış, Ayhan ve Mustafa Sarp. Sakatlık ve cezalı oluş mu yoksa kafaya düşen saksı mı? Rumen ağabeyinin boncuk buldukları nihayet bu maç yok. O zaman umut da var keyif de, hüzün bile olsa hiç değilse bir estetik var kazma kürek yaktırmayan. Antep zor deplasman, çetin ceviz ama çare de yok gelecek sene uğruna, Edirne ötesi için. Yoksa bitti bu rüya, yandı gülüm keten helva. Baştan anlaşalım Hagi’yle gitmez her sonuçta, her mekanda. Ama adınız Galatasaray’sa bir umut demek yalan olmaz sanırım.

İlk 45’e bakalım sürekli top konuk takımda, fakat top ağlarda ters taraftan. Yine mi dağıldılar kağıt helva misali. Olmaz artık futbolun tanrıları izin vermez diye tahmin ediyoruz. Gerçi yine göz zevki yok, keyif karaborsa futbol adına ama hakim olanın hakim olması lazım. Neyse ki Kazım’ın imzası zor olsa da... Golcün yok buna da şükür desek. Demeyeceğim işte koskoca bir ara transfer dönemi santrfor alamadın, Becali ve Popescu bu laf size, bu imkanı sizlere sağlayana ise sustum, ilerde görüşürüz...

İkinci 45, karşılıklı ataklar, karşılılıklı imzalar, önce geldiğinden beri joker kullanılan Stancu, sonra da ligimizin gediklisi El Yasa’dan. Antep’ten de delikanlı futbol helaliyle. Akşamın yıldızı Cenk ve bitiş. Gerçi kurtarıcılar Sarp ve Aydın’ın girmesi yine bana hüsran, yine bana katran geceler, belli olmuştu kader, yapacak bir şey yok. Hakan Yakın’ı, Ümit Karan’ı, Saido’yu, son gelişinde Misimovic’i ve neticesinde Adnan Polat’ı bitiriyorsun, hiç mi utanma yok sende...