Bu oyunla asla

İlk yarının tamamında tek kale bir maç oldu. Ramsey, Cazorla, Giroud ve Wilshere zaman zaman sol çizgide 5'e 2 bile yaptılar. Fenerbahçe'nin ikinci bölgesinde Emre, Meireles, Mehmet Topal sanki ayrı dünyalardaydılar. Rakip baskısına önde cevap veremeyince hep savunmada kaldılar. Bu durumda ileriye çıkışlarda zorlanırken, pas organizasyonunda da zayıf not aldılar. Arsenal'in final paslarında eksik kalması Fenerbahçe için avantaj oldu. Ayrıca Savunma göbeğinin ayakta kalması ilk yarıda İngilizler'e gol imkanı vermedi.

Fenerbahçe, Aykut Kocaman döneminden Ersun Yanal sistemine geçmenin sancısını çekiyor galiba. Çünkü hala Sarı-Lacivertli ekibin hangi anlayışta oynadığı belli olmuyor. İkinci devrenin başlarında Fenerbahçe rakibi önde karşılamayı denedi. Kenar oyuncuları Kuyt ile Sow orta üçlüye yaklaşarak ikinci bölgede yakın oynayıp pas trafiğinde üstünlük yakalamaya çalıştı. Bu deneme Fenerbahçe'ye pahalıya patladı. Çabuk ayağa oynayan ve duvar paslarında çok başarılı olan Arsenal, Sarı-Lacivertli ekibin iki kanadına da ambargo koydu. Defansif anlamda yetersiz kalan Fenerbahçe, alan ve alan paylaşımında da hatalar yapınca, İngiliz takımı 2-0'lık skor üstünlüğünü yakaladı.

Şampiyonlar Ligi hesapları yapan Fenerbahçe ilk pozisyonu bulduğunda dakika 65'i gösteriyordu. Bir de daha sonra Sow'un az farkla üstten dışarı giden şutu vardı. Bu kadar kötü oynayan ve disiplinden kopan Fenerbahçe'nin çok koşan, her bölgede mücadele eden, pozisyon için yırtınan Arsenal karşısında gol bulması mucize olurdu. Devre arasında ilk 11'lerin yaş ortalamasına göz attım. Fenerbahçe'nin 30.9, Arsenal'in ise 25.81 çıktı. Bunu yazmamın sebebi, futbolun biraz da genç yaş işi olduğunu vurgulamaktı. Fenerbahçe sahasında aldığı 3-0'lık yenilgiyle bu sezonda Şampiyonlar Ligi'ne havlu attı. Artık Ersun Yanal'ın işi daha da zorlaştı. Çünkü Fenerbahçe kaybetmenin yanı sıra kötü oynuyor. Bu sorun çözülmediği taktirde, Sarı-Lacivertliler'in Avrupa Ligi ile Süper Lig'de işi hayli zor olacak.