Yıldızların uyumu

Volkan Demirel Bursa’da Fenerbahçe’yi ‘darağacından’ aldı. Bir futbol takımının kalecisi 90 dakikalık mücadelede yıldızlaşıyorsa, o ekibin mahkum oynadığı tahminlerini yoğunlaştırır. Ama gerçek Z raporu öyle değil. Fenerbahçe son şampiyon ve lig lideri karşısında kaliteyi, heyecan fırtınasını çim zemine sergi gibi yaydı. Emre, Mehmet, Alex, Yobo, Caner ve Volkan rollerinin hakkını fazlasıyla verdiler.

Fenerbahçe takım olma adına basamakları yavaş da olsa çıkıyor. Sakatlık, ceza, formsuzluk gibi güç kaybı getiren etkenlerin minimum seviyeye inmesiyle, Fenerbahçe’nin istikrarlı yürüyüşü daha da kolaylaşır. Mesela Baroni, Andre Dos Santos ve Blica, Fenerbahçe’yi ciddiye alıp futbol oynamayı düşünse. Özer, Selçuk, Guiza, Uğur, Niang ve Dia hazır kıta olsa. Bu takım içi rekabeti zirveye taşır. Tatlı rekabet ise Fenerbahçe’nin performansını tetikler.

Futbolun takım oyunu olduğunu bilmeyen yoktur. Volkan mucize kurtarışlar yapmasa, Alex bu hırsı yakalar mıydı? Emre sahanın her metrekaresine ışık hızıyla gider miydi? Yobo geçilmez savunmacı olur muydu? Ya da Mehmet 80’den sonra mermi hızında şut üretebilir miydi? Birde tersini düşünelim. Emre, Alex, Yobo, Mehmet sahada üst düzey performansa ulaşmasa, Volkan bu denli konsantre olup Fenerbahçe’yi ‘ipten’ alabilir miydi? Yıldızlar birbirlerini tamamlamakta sorun yaşamadığı zamanlar, Fenerbahçe’de sistemin saat gibi çalışması kaçınılmazdır.