Aferin Necip!

Samet Aybaba sezon başında Batuhan’a kapıları ardına kadar açtı. Dün de formayı verdi. Genç futbolcu ise bu kez kahraman olmaktan daha çok, kahraman yaratmak istedi. Dün, Fernandes’i hayata döndürdü. Ancak belli ki, fizik gücü henüz hazır değil... Her pozisyonda yerde... Çalışması lazım, hem de çok çalışması... Ama böyle iyi niyetli olsun, bu yeter.

Maç öncesi kampta Samet Aybaba ve arkadaşlarını ziyaret ettik, başarılar diledik. Hem kampta hem de müsabakadan önce ısınırken Fernandes ruh gibiydi, yalnızları oynuyordu. Birinci gol değil ama ikinci golden sonra sahadaki çırpınışını gördük, “İşte bunu istiyoruz” dedik. İstediğimiz bir şey daha vardı; bütün topları tamamlayan, forvetin arkasında takımına destek olan bir oyuncu. İhtiyaçtı, o da oldu... Holosko ile Hilbert çok hoşuma gitti. Önlü arkalı birbirilerini tamamladılar. Bir de sol tarafta 30. dakikaya kadar sahada olmayan Uğur Boral, ayağına aldı topu... Skibbe bağırıyor, yardımcı antrenör Burak bağırıyor, “Önüne geçin” diye. Ama Karabükspor’da Uğur’a “dur” diyen kimse yok. O da yürüye yürüye golünü attı. Onun da bu gole ihtiyacı vardı. Zaten ilk yarı 3-0 olmuş, oyun bitmişti.

Beşiktaş kalesinde olağanüstü haller dışında her müsabakada 3-4 top gelir. Ama kaleci McGregor, beni ürküttü. Samanyolu gibi olmayacak, seyretmeyecek, daha doğrusu çizgi kalecisi olmayacak. Cenk’in suçu ne? Karabük’e giderken çok sıkıntılıydım, dönerken aldığım Kastamonu sarımsağı ve Susurluk lokumu, şekerime iyi geldi. Neticeler böyle oldukça, bu çocuklara her şey feda olsun...

Son sözüm Necip’e; dün Fernandes’in yerinde görev aldı. Bütün ilk toplarda vardı. Fernandes’in bu derece başarılı olmasının ana sebeplerinden biriydi...