Bu sene o sene mi...!

Şampiyonluğa gidiyorsun, kalende kalecin yok, defansın Allah’lık. Sakın ola ki takımı bu kadar küçük düşürmeye hakkın yok deme. Maçı çıplak gözle izlerseniz, bana hak verirsiniz. Asıl Türkiye’nin her yerinden Tekirdağ, Sultanbeyli, Mersin, Sarıyer, Gebze, Esenler, İzmir, Manisa, Çağlayan, Uludağ say say bitmez... Bütün il ve ilçelerinden bu takıma inanarak, cuma-cumartesi yollara düşüp Akhisar’a akın ettiler. Hepsi inanmıştı. Ancak takım inanmamıştı. Yani size kimi sayayım! Elle tutulur tek bir kardeşimiz yok. Rodallega abartma değil, tek başına yetti de arttı bile koca Beşiktaş takımının defansı bu kadar acizleri oynamaz.

Korkuyorum

Yani hemşerim ama nediyeyim, ya hu Tolga, bir pozisyon kurtar. Diyelim ki Tolga, maçı kurtardı. Beşiktaş defansı 3 gol yedi. Sakın ola ki hakeme laf atmasınlar. Dün sahanın en iyileri Cüneyt Çakır ve ekibiydi. Kendilerini tebrik ediyorum. Bakın tribünde bir pankart ‘o sene bu sene’ vallahi kusura bakmayın, bu havada bu kafada giderseniz bu sene de olmaz başka sene de olmaz. Kötü senaryo yazmıyorum, gördüklerimi yazıyorum. Çıplak gözle izlediklerimi yazıyorum. Kusura bakmayın korkuyorum da o sene bu sene olmayabilir. Felaket tellalı olduğumu söylemeyin.

Huylu huyundan...

Manisa’da Spil dağına çıkarken, Mutlu Yurdagül kardeşim devlet memuru “Abi buraya kadar geldiniz ama benim yüreğim yanıyor. Bu takıma güvenemiyorum” diye haykırıyordu. İşte biz de diyoruz o sene bu sene olmayabilir. Sevgili Arif Koşar bizi mükemmel ağırladı. Hep teselli etti, “Bu maç 3’lük olur” dedi, 3’lüğü bildi. Ancak bizim gönlümüzün 3’lüğünü bilemedi. Müsabaka başında Quaresma tribüne çağrılıyor, o da dua ediyor bilmiyorum, ‘inşallah Allah’ım kafama mukayyet ol. Bir daha akılsızlık yapmayayım’ diye. Ancak görünen o ki bu Quaresma, bizim bildiğimiz Quaresma. Huylu huyundan vazgeçmiyor.