Emre İncemollaoğlu

Dün sabah Konya’daydık... Öğlen yemeğinde sayın Mehmet Baykan’ın davetlisi olarak ‘Sille’de, amatör Federasyon Yönetim Kurulu ile gazeteci arkadaşlarlaydık. Çok da güzel geçiyordu zaman... Ancak tam o anda geldi acı haber...
Tam 8 sene önce, Beşiktaş ailesine, yıldız takıma gelmişti. Metin Hoca, Fatih Hoca, Haluk Hoca, en sonunda da Fikret Hoca... Fikret Demirer’i çok üzmüştü. Fikret de onun iyiliğini istiyordu. Çünkü manken gibi, ağzı var dili yok ama içine kapanık, ablasıyla baş başa vermiş İstanbul’da profesyonel futbolcu olarak ekmeğini kazanmak istiyordu. Herkes bu kulüpten kaçmak için uğraşırken, o Kartal’da da Balıkesir’de de Beşiktaş apoletini sırtından çıkarmak istemedi.
İki gün önceydi. Kulüpte sevgili Metin Emirkadı ile altyapıdan gelen profesyonel oyuncularla ilgili bir söyleşi içindeydik. Emre İncemollaoğlu ile ilgili konuşmalarımı şu anki gibi hatırlıyorum. Daha iki gün önce konuştum, iki gün sonra ise cenaze haberini aldım. Ah Emre ah!
Emre’nin ölümünden gençlerimiz çok ders çıkaracak. Ehliyetsiz araba kullanmaları, biraz para kazanınca yatırım yerine altlarına araba çekmeleri, vs.... Manken gibi de bir delikanlıydı Emre. Santrfordu, çok güzel goller atıyordu, son golü de dün bizim altyapımıza attı. Çok erken bir gol. Çok erken Emre, çok erken!
Mekanın cennet olsun kardeşim... Allah geride kalanlara da sabır versin. Bugün önce ikindi namazında Ataşehir’deyiz sonra Karcacaahmet Mezarlığı’nda... Bugün zor bir gün olacak.
Maç mı? Dün gece Konya tribünlerinde Emre için yapılan saygı duruşundan sonra ne seyrettiğimi bilmiyorum. Biz zaten 11 Mayıs’ı bekliyoruz. Dünkü maç Konya’da dostlar ziyaretiydi.