Lastik patladı

Doğrusunu isterseniz 33’üncü dakikaya kadar dokuz doğurmadık değil! Altı korner, bir gol, dört mutlak pozisyon... Rüştü, Toraman ayakta Beşiktaş turu kaptı.

49’uncu kupada final vizesini 15. kez Beşiktaş almasını bildi. Sekiz kez kazandığı kupayı, bir yenisini eklemesi için doksan dakikası kaldı. Antep seyahatini farklı skora rağmen bilhassa istedim. Antep’de Erol Kaynar yoktu ama Master Şef gibiydik. Gezmediğimiz kebapçı kalmadı. Yediklerimizi sindire sindire Kamil Ocak Stadı’nda yerimizi aldık. Arkamıza yaslandık. Sodaya bile ihtiyaç yoktu. Ama ilk maçın ve dün akşamın yıldızı 1.50’lik Olcan; midemizi ağırtmaya başladı. Ta ki 33’ncü dakikaya kadar. Yetişti eski evlat Serdar’ın eli. Fernardes’in ortası, Simao’nun penaltısı herkesi rahatlattı. Ancak oyunun da altını üstüne getirdi. Bekliyorduk Quaresma biraz oynasın. O’nun aklı fikri tribünde. Biz yine Necip, Fernandes ve Ernst üçlüsünün iş ahlakına şapka çıkartırken, İsmail ve Ekrem’e hala şaşıyorum. Beşiktaş takımının formasının giydiklerinin farkında değiller. Çok dağınık oynuyorlar, topla kavga ediyorlar.

Tayfur Havutçu’ya kızmıyorum. Çünkü elindeki kadroyu ancak bu derece sağlıklı kullanabilirdi. Schuster’den bir enkaz almıştı. Fakat şunu da bilmesi lazım; futbolun güzelliği, tribünü dolduran insanların arzusu olan gol... Top üç direk arasına girdi mi, mutluluğun haddi hesabı yok. Farkında mı bilmem. Son haftalarda ceza alanına girmeden maçlar kazanılıyor. Ne yapıp edip, ölü toplar dışında bu takımın Almeida ile birlikte ceza alanı içinde en az iki üç arkadaşı olmalı. Hele cepte bir 3-0 varken bunu yapamıyorsan o zaman kulübeye bakacaksın. Hoca, kulübe de yanında mevcut. Onu da ben söylemiyorum. Adı belli, ‘yerli malı’. Lastik patladı... 85’le 90 arasında en az 5 sefer sarı kart görebilecek pozisyon varken Toraman göremedi, finalde yok. Ama işin ilginci, Kuddusi Müftüoğlu’nun uzatma bile göstermeden maçı bitirmesi. İşte lastik orada patladı.