Büyük Mustafa

Herkes ağlarken güler o...
Herkes bitmişken başlar...
Dünyasında ‘eksi kutuplar’ yoktur, ‘olmaz’ denilenin peşinde koşar.
Herkes pes ederken, savaşır.
O konuşursa herkes susar, o susarsa da ağzı olan konuşur!
Kolayı sevmez, kimbilir belki de bu nedenle kornerden atardı gollerini...
Disiplinden anladığı ‘esas duruş’ değildir; tebessümle kendine getirir yoldan çıkanı...
***
O şampiyon olunca ‘şanslı’ diyorlar. Bir başkası şampiyon olduğunda ‘başarılı’... Oysa... Bugün Ali Sami Yen’e gitse... Bugün Kadıköy’e gitse... Bugün İnönü’ye gitse... Alkışlar herkes onu...
O, işte sadece bu nedenle bile çoktan şampiyon olmuştur.
***
12 Mayıs 2009’da yazmıştık yukarıdaki satırları... Bugün 2 Haziran 2009... Topu topu 21 gün geçmiş aradan ve şimdi bile değil, Beşiktaş 2 gün önce şampiyon oldu. İnönü Stadı’ndaki şampiyonluk balosunu görmeliydiniz. Büyük özlem sona ermişti.
Herkes herkesi çok alkışladı, ama herkesin en çok alkışladığı isim oydu: Mustafa Denizli...
***
Canı kadar sevdiği ağabeyinin ölüm yıldönümünü bile karıştırmıştı, çünkü aklının her köşesine, Beşiktaş’ı şampiyon yapacak kriterleri koymuştu.
Kaptanlarının tekme tokat kavga ettiği Beşiktaş’ı devraldı. O kaptanlardan biri, Denizli’de sakat sakat oynayıp 50 metre top sürerek gol attı. O kaptanlardan diğeri, yıllarını verdiği Beşiktaş’ın şampiyonluğa ulaştığı o son maçı, kaptan tamamladı.
Bazıları birinci olur, bazıları ise şampiyon... Mustafa Denizli, hayatının her döneminde şampiyon oldu.
***
Sivas tarih yazdı, Şampiyonlar Ligi’ne gidiyor.
Trabzonspor tarih yazdı, 20 küsur transfer yaptığı sezonu, Fenerbahçe ve Galatasaray’ın önünde 3. kapattı.
Fenerbahçe tarih yazdı, tarihinin en kötü sezonlarından birini, şampiyonun sadece 10 puan gerisinde 4. tamamladı.
Galatasaray tarih yazdı, ‘kesin şampiyon’ denildiği bir sezonda, UEFA vizesini son anda kaptı.
Hacettepe, Kocaelispor ve Konyaspor büyük bir direniş gösterdi, onurlarıyla gitti. Manisa, Diyarbakır, Kasımpaşa ise geri geldi.
Müthiş bir sezondu, bitti. Şampiyona da küme düşene de helal olsun.