Çirkin ördek yavrusu!

O pırlanta yüreğiyle, kırılganlığıyla çocuk dünyamızı ne kadar da sarmalamıştı. Güzeller güzeli bir kuğu olmak için verdiği o olağanüstü çabaya, çirkinliği nedeniyle dışlanmasına az mı ağlamıştık. Ne dualar etmiştik, kendisine hayatı zehir eden o çirkinliğinden kurtulması için. Sonunda muradına erdiğini, alımlı bir kuğuya dönüşerek gölde süzüldüğünü görünce yaşadığımız mutluluğu tarif edememiştik. Onunla birlikte sanki biz de kanatlanıp uçmuştuk. Çocukluğumuzun en dokunaklı masalıydı, çirkin ördek yavrusu. Lakin gerçek hayat, ne yazık ki masallara benzemiyor. Ördek yavrusu kuğuya dönüşemiyor. Ördek olarak kalıyor! Hele o yavru ördek çirkinse, bir o kadar da çirkefse, varlığı çekilmez bir hal alıyor. Bakın çevrenize, mutlaka bir ya da daha fazla çirkin ördek yavrusu göreceksiniz. Tabii ki, yeşil sahalarımızda da mevcuttur çirkin ördek yavruları. Dillere destan çirkinlikleriyle derhal farkedilirler. Çirkinliklerine çirkeflik, küstahlık, şımarıklık, saygısızlık, sevgisizilik de eşlik eder. Acımasızdırlar. Rakiplerine gaddarca tekme atarlar. Küfür, hakaret, tehdit mayalarında vardır. Narsisttirler. Kendilerinden başkasını sevmezler. Kimseyi takmazlar. Nasihat almazlar. Koruyanları, kollayanları vardır. O nedenle pervasızdırlar. Hayatımıza bir girdiler mi, bir daha çıkmazlar. Büyüdüklerinde de çirkin ördek olarak yollarına devam ederler! Örneğin; hakeme saldırırlar, kulübe parçalarlar. Yani değişmezler. Can çıkar, huy çıkmaz. İşte görüyorsunuz, en bilineni yıllardır gözümüzün içine baka baka tıynetini sergiliyor. Kimse onu durduramıyor, ıslah edemiyor. Gün geçmesin ki bir arsızlık yapmasın. Yakıyor, yıkıyor. Fenalıklarının sonu gelmiyor. Kapkara bir ruhu var. Çünkü o bir çirkin ördek yavrusu! Yavrusu olduğu ördek kadar çirkin!