Galatasaray Galatasaray'dır!

Hiç bitmeyecek düşsel bir yolculuk gibidir Galatasaraylılık. Yola çıkmanız yeter! Evrenin sonsuzluğuna salınan bir ışık huzmesi, bir radyo sinyali gibi, kendi rotasında bilinmeyen zamanlara doğru yol alır gider Galatasaray tutkusu. Öylesine güçlü bir bağlılıktır ki bu, bir meftun oldunuz mu, gözler artık başka canan görmez.

Galatasaray’a sevdalandığınız andan itibaren, onu yaşar, onu solursunuz. Sahip olduğunuz her şeyden vazgeçersiniz, bir ondan asla! Galatasaraylı için tek gerçek vardır; o da Galatasaray’dır.

Zaman zaman haşarı bir çocuk gibi olur Galatasaray. Yaramazlıklar yapar. Kızdırır kendisine gönül verenleri. Bazen de hercai davranır. Gözü başka yerlere seğirtir sanki! Sevenlerinden uzaklaşır gibi görünür. Kırar kalpleri. Arada bir de derbeder takılır. Döner sırtını her şeye, her yere; çekilir kendi ıssızlığına. Kapanır içine. Yaklaştırmaz yanına kimseyi. Ulaşılmaz olur. Üzer tutkunlarını.

Çok nadir de olsa, değerlerine yabancılaşır. Gücünü, kudretini, kimliğini inkar edercesine tuhaf davranışlarda bulunduğuna tanık olursunuz. Bölünüyormuş, parçalanıyormuş hissi uyandırır, kalbi onun için çarpanlarda. Bunlar hep olur. Olağandır. Hayata dair hallerdir. Ve her ne oluyorsa, gelir geçer. En sonunda su yolunu bulur, kendi yatağında çağlayarak akar. Engin okyanusa kavuşana kadar...

Muhtaç olduğu kudret...

İşte bugünlerde, o hallerden bir hal daha yaşıyor Galatasaray. Fırtınaya yakalanmış tekne gibi alabora olmuş durumda. İnsanlar birbirine küs, birbirine düşman. Kin, nefret, sevgisizlik almış başını gidiyor.

Camia darmadağın. Parça, pinçik. Bölük, pörçük. Paramparça olmuş aşklar gibi. Yere saçılmış elmas taneleri gibi. Umut yok, ışık yok. Gelecek belirsiz. Galatasaraylı elem, keder içinde. Ümitler yitirilmiş, hayaller ölmüş, düşler kurumuş sanki.

Amma velakin, yürekler Galatasaray için atmaya devam ediyor. Mamafih hayat da öyle... Ve bütün bunlar hayatın bir parçası. Yaşanacak ve bitecek, her ne yaşanıyorsa. Galatasaray yine silkinecek. Yine ayağa kalkacak. Tükendi dendiği anda bir kez daha küllerinden doğacak. Bu, hep böyle olmuştur.

Çünkü milyonlarca seveninin ürettiği sınırsız bir sinerji, çevresini bir hale gibi sarmıştır. Galatasaray’ın manyetik alanıdır, atmosferidir, bu sonsuz sevgi, bağlılık, bağımlılık.

En dipten, en zirveye bir roket hızıyla fırlarken ihtiyaç duyduğu enerji, sevenlerinin ruhunda, gönlünde gizlidir. Ve o enerji ateşlenmeyi bekliyor.

Bekliyor, beklemesine de... “Galatasaray, Galatasaray’dır” diyen Aykut Kocaman bunun farkında, Galatasaray’ı bu hale getirenler değil. İnsana en çok koyan da, bu vurdumduymazlık, aymazlık ve iş bilmezlik!