Maske!

Her birimiz hayatı bir ‘maskeli balo’ gibi yaşarız. Gardırobumuz çeşit çeşit maskelerle doludur. Hangisini kullanacağımız, günü kiminle geçireceğimize bağlıdır. O nedenle karşımızdakilerin aslında kim olduğunu asla bilemeyiz. Gördüklerimiz, görmek istediklerimiz değildir genellikle... Hayatın bir parçası olan futbol da bu kumpanyadan fazlasıyla payını almıştır. Kimin gerçekten başkan, teknik adam ya da futbolcu olduğunu anlamamız için bir ömür yetmeyebilir. Dün geceki Azerbaycan maçı da işte böylesi bir ‘orta oyunu’nun rezalet dolu son perdesiydi. Siz sanıyor musunuz ki, sahadaki maskeli tek futbolcu Servet Çetin’di. Onun ki, en sahici maskeydi!

Başta, teknik adam maskesiyle kulübede oturan Hiddink olmak üzere forvet, orta saha, defans oyuncusu maskeleriyle dolaşan Ay-Yıldız formalı bir yığın adam vardı Tevfik Behramov Stadı’nda. Hep birlikte bir utanç gecesi yaşattılar 70 milyonluk ülkeye. O ülke ki, taşıdığı potansiyelle bugün yeryüzünün en önemli futbol ülkelerinden biri olmaya namzettir. Yeter ki, doğru bir organizasyonla yönetilsin.

Aslında salının gelişi cumadan belliydi. Almanya karşısında tarihi hezimetten kurtulan Milli Takım’ın Azerbaycan’dan da çıkamayacağı ortadaydı. İlk 11’de yapılan 5 değişiklik, günü kurtarmak için sarf edilen beyhude bir çabadan başka bir şey değildi. Çünkü sorun, milli takıma alınan oyuncular değil, alınmayanlardı. Sorun, hemen herkesin vicdanını sızlatan, hakkaniyete, adalete, mantığa sığmayan yanlış seçimlerdi. Adaletin olmadığı yerde de doğruyu bulamazsınız. Doğru ise, insanın sol yanındaki yüreğinin derinliklerinde; vicdanındadır.