Trabzon cehennemi!

Realite de... Bunun sağlıklı bir durum olup olmadığı elbette tartışılır. Tartışılmalıdır da... Ülkenin sosyo-ekonomik yapısında, kültürel dokusunda, siyasetinde, tarihinde bu kadar önemli bir yeri olan kentte Trabzonspor'dan başka bir değer üretilemiyorsa ortada bir yanlışlık var demektir. Bir şeylere aidiyet hissetmek insanın doğal gereksinimlerinden biridir. Ama bu aidiyetin marazi boyutlara ulaşması pek de normal karşılanacak bir durum olmamalı. Futbola bugün bütün dünyada 'bussines show' olmasından dolayı gereğinden fazla önem atfedildiği bir gerçektir. Lakin futbolla yatıp futbolla kalkmak, futbolu bir ölüm kalım meselesi olarak görmek ne derece doğrudur? Futbolun hayatın önüne geçmesini nasıl anlamlandırmalıyız?

Konuyu elbette Volkan Şen'in yaşadığı travmaya getireceğim. Volkan Şen tribünlerden küfür yiyen ilk futbolcu değildir, sonuncusu da olmayacaktır. Belki Volkan Şen olayını münferit görenler de olabilir; bütün tribünlere, hatta kente mal edilmemesi gerektiği de dile getirilebilir. Böyle düşünenler haklı da olabilirler. Tribünlerdeki sağduyulu çoğunluğun küfürbazlara tepki gösterdiğinden filan da bahsedilebilir. Fakat bu gibi hadiselerin Trabzon'da çok sık yaşanmasını ne şekilde izah edeceğiz? Geçmişte Trabzon'dan arkasına bakmadan kaçan futbolcular sır değil. Bir futbolcu için en zor kentlerden biri olduğu da herkes tarafından biliniyor.

Trabzon'a ayak basan bir futbolcunun her anının binlerce göz tarafından izlendiğini, kentin her yerinde kontrol altına alındığını bizzat futbolcuların kendileri defalarca deklere ettiler. Trabzon adeta devasa bir BBG evi gibi! Fubolcu orada asla kendi gibi olamıyor, kendi gibi davranamıyor, kendi hayatını yaşayamıyor. Trabzon formasını giyen futbolcu kendinden vazgeçiyor! Bu baskı da doğal olarak futbolcularda aşırı strese ve duygusal bir yoğunluğa sebep oluyor. Volkan Şen'in tribünlere gösterdiği reaksiyon da bu ruh halinin sonucudur. Başkan Hacıosmanoğlu'nun düşündüğü gibi profesyonel davranmamış da olabilir. Ama bu, onların da hepimiz gibi insan olduğu ve o kentte ekmek parası kazanmak için bulundukları gerçeğini değiştirmez. Futbolu bir savaş olarak gördüğümüz, statları da cehennem metaforuyla tanımladığımız müddetçe daha çok Volkan Şen gibi gençleri ağlatırız, kaçırtırız. Futbol basit bir oyundur, o kadar. Trabzon da bile!..