Adana’da ev sahibi sahaya tam kadrosuyla çıkarken, Fenerbahçe önemli isimlerinden yoksundu. Bu tabloya bakarsak beklenti Adana Demirspor’un baskılı başlayacağı şeklindeydi. Oysa Fenerbahçe ilk 25 dakikada 5 isabetli şut 5 gollük pozisyon yakaladı ama Ertaç’ı geçemedi. Özellikle etkili baskısı Adana orta alanını geriye pasa zorlarken bu geri paslardan hatalar da geldi ama Dzeko’nun şutları biraz zayıf kaldı. Kluviert forvette iki kanadı Yusuf Sarı ve Yusuf Erdoğan’a verse de Osayi ile Ferdi rakiplerine göz açtırmadı. Ön alan baskısını disiplinli bir şekilde yapan Fenerbahçe rakibini ilk yarıda kendi sahasına hapsetti ve uzun topa zorladı. Bu uzun topları da Fenerbahçe savunması rahatlıkla önlerken, rakibine adeta gol pozisyonu vermeden soyunma odasına gitti. İsmail Kartal açıkcası Adana Demir gibi ekiplere topu verdiğinizde yüzlerini kalenize döndürdüğünüzde tehlikeli olacaklarını bildiği için rakibi yarı sahayı geçirtmeden baskı uyguladı. İlk 45 dakikada Fenerbahçe sahanın mutlak hakimiydi tek yapamadığı goldü. İkinci yarı Gravilion’un füzesinin Fenerbahçe üst direğinden dışarı çıkmasıyla başladı ve ilk yarıya oranla çekişmeli bir maç izledik. Aslında dün gece Adana Demir’in en büyük artısı rakibin bunca baskısına rağmen ayağa pastan vazgeçmemesiydi.

İyi mücadele ama...

İsmail Kartal iyi futbolu golle süslemek için hamleleri yaparken, Adana’da savunmanın etkili ismi Gravillon’un sakatlanıp çıkması takımı adına talihsizlikti. Kluviert son 20 dakikada Balotelli’yi alırken belli ki galibiyeti düşünüyordu. Ancak dün gecenin yıldızı her zamanki gibi Ferdi Kadıoğlu’ydu. Genç yıldız nem Yusuf Sarı gibi etkili bir forveti etkisiz kılarken hücumu da unutmadı. Son 5 dakikada Dzeko’yu çıkarıp, Batshuayi alan Kartal son kozunu oynadı. Boşnak yıldız pozisyonlarda çok ağır kaldı ve son vuruşları klasına yakışmadı. Biraz gününde olsaydı takımı adına maçı kopartırdı ve Fenerbahçe bu kadar zorlanmazdı. 90 dakikayı özetlersek, Fenerbahçe 3 puanı fazlasıyla hak etti oynadığı pozitif futbolla ancak yapamadığı tek şey goldü. Adana Demir için söyleyebileceğim tek şey böyle güçlü bir rakip karşısında iyi mücadele etti ama 3 puanı hak eden bir oyun sergileyemedi bana göre.

Avrupa’da iyi futbol oynayan Galatasaray, ligde tel tel dökülüyor. Münih deplasmanında yenilmesine rağmen güçlü rakibine kafa tutan Sarı-Kırmızılı ekip, Mersin’de Hatay karşısında tutuk bir futbol sergiledi. Kadroda yorgunluk göze çarparken bol bol pas hatası ve inanmadıkları hücum denemeleri yaptılar. Okan Buruk, Icardi’yi iğneyle oynatmak yerine daha diri isimler, Bakambu ve Barış Alper’i tercih etmeliydi. Çünkü Icardi’nin, tüm iyi niyetine rağmen sakatlığından ötürü gözle görülür bir yetersizliği var. Diğer taraftan Galatasaray’ın kangrene dönüşen sol bek sorunu, dün de devam etti. Kazımcan, iyi bir görüntü vermedi. İlk yarıda ayakta kalan isim yine Toreira olurken, Zaha sadece atılan golde vardı.

Çok net görüldü

Hatayspor ise üstüne gelen rakibine karşı hızlı isimleri rakibin sol kanadı üzerinden kullandı ve attıkları tek golde buradan geldi... Hatayspor’un en büyük silahı geçiş oyunu ve buna göre kurulan bir kadrosu var. Okan Buruk, bunu bile bile önlem alamaması ve kaptırılan toplarda takım savunmasının çaresizliği, yenilen gollerde çok net görüldü. Volkan Demirel rakibi iyi analiz yapmış ki, kafasındaki oyunu rakibine kabul ettirdi. Skorda bağımsız Galatasaray 10’da 10 yaparken, futbolu 10 numara değildi, bu böyle gitmez bir yerde takılır diyorduk. Nitekim dün gece bu gerçekleşti. Hatayspor gerçekten inanarak mücadele etti ve hak ettiği bir galibiyet almayı başardı.

Münih’te dün gece maç öncesi kendimi Rams parkta zannetim. Allianz Arena’da gerçekten müthiş bir taraftar desteğiyle başladı Galatasaray. Avrupa devi karşısında yine İstanbul’daki gibi nefis bir ilk yarı oynadık. Gerçekten kontrolü futbolumuzu etkili ataklarla süsledik ama sonlandırma da şansızlık mı beceriksizlik mi kararsız kaldım. Muslera her zamanki gibi kritik kurtarışlarla takımı ayakta tutmayı başarırken savunma ve orta alan oyuna hakimdi. Hızlı hücumlarda kale önüne çok rahat indik tek eksiğimiz goldü. Her şeye rağmen böyle zorlu bir deplasmanda böyle güçlü bir rakibe nasıl oynanması gerekiyorsa öyle oynadık. İkinci yarınını çok zor geçeceğini biliyorduk ve inançla sahaya çıktık. Özellikle 75’e kadar istediğimiz futbolu oynayıp Bayern Münih’e istediği alanları bırakmadık.

Sol tarafımız zayıf...

Orta alanda Toreirra savunmada Sacha Boey ve stoper tandemi temaslı oynarken en zayıf bölgemiz sol savunmadan ataklar yedik. Değişiklikler sonrası toparlanırız derken serbest atıştan yediğimiz gol, ‘bu futbol lazım oldu’ dedirtti. Ardından beraberlik kovalarken Nelsson, beni niye oynatmıyorsun dediği Okan Buruk’u haklı çıkartan basit bir hatasından 2. golü kalemizde gördük. Maalesef bu arenada bu seviye de böyle hataların affı yoktur. 80 dakikaya kadar Şampiyonlar Ligi seviyesinde oynamak önemli bir gösterge Galatasaray için ve artık bu maçın sonucunu bırakıp iyi oyunu baz alıp Manchester karşılaşmasını düşünmeli Okan Buruk. Hala ipler elimizde gruptan çıkmak İçin ve iki Bayern maçı yenilmemize rağmen bizi bu umudu verdi diyelim ve güzel başlayan gece buruk bitti.

Son haftalarda deplasmanlardan üzgün dönen Adana Demirspor, Fenerbahçe maçı öncesi moral verecek bir galibiyet için sahaya çıktı. Kluviert ilk 11’inde önemli değişiklikler gördük. Sivasspor ise içeride ilk galibiyetini almak ve üst sıralara tırmanmak istiyordu. Kadroda sürpriz isim santrforda Koita’ydı. O Koita 12. dakikada takımını öne geçirdi ve Sivasspor’a nefes aldırdı. İlk yarıda kontrollü hücumlarla rakip kalede Sivasspor’un etkin olduğunu gördük ama 2. golü bulmakta zorlandılar. Adana Demir kadrodaki değişikliğe göre oyun olarak olumsuz etkilenmiş. Sivasspor ilk yarıda iyi oynarken iki oyuncusunu da sakatlık nedeniyle değiştirmek zorunda kaldı. Önce Burak sonra Barrow sakatlıkları nedeniyle oyundan çıkmak zorunda kaldı.

Çirkin görüntüler...

İkinci yarıda daha atak rakip kalede önemli pozisyonlar bulan bir Sivasspor hiç de beklemediği bir anda kalesinde beraberlik golünü gördü. Karambolde dönen topta Stambouli yerden bir şutla Ali Şaşal’ı avladı. Beraberlik golünden sonra ataklarını çoğaltan Sivasspor Koita ile önemli gol pozisyonları yakaladı ancak Ertaç geçit vermedi. Bu arada Sivasspor’da oyundan çıkan Saiz’in tepkileri görüntü olarak çok çirkindi.

90 dakikayı özetlersek Sivasspor yine evinde kazanamadı ancak 3 puanı hak eden bir performans gösterdi diyebilirim. Adana Demirspor ise farklı bir 11 ile eski oyunlarını aratan bir futbol sergilemesine rağmen aldığı bir puanla evine mutlu döndü.

Kadıköy’de doğal olarak favoriydi Fenerbahçe, maç öncesi. Evet 3 önemli eksik ev sahibi için bir handikaptı ama kadro derinliği zengin olan bir ekip için tolere edilebilir durumdu. Trabzonspor’un rakibinin 14 puan gerisinde çıktığı maçta lig de ben de varım mesajı için sahadan puanla ayrılmak motivasyonu ile çıktı. Abdullah Avcı için bu maçın anahtarı sabır ve disiplindi. Gerçekten de ilk yarıda oyun disiplini yüksek ve minimum hata yapan bir Trabzonspor izledik sahada. Visca’nın sol kanattan nefis ortasını Onuachu aynı güzellikteki kafa vuruşuyla ağlara gönderdi. Zaten bu gole bakarsak; üst üste iki stoper zaafının gelmesi her şeyi anlatıyordu. Dün gece ilk yarıdaki Fenerbahçe için eleştirim; ceza alanına ortalarla sürekli gol aramasıydı. Oysa Trabzonspor bu plana çok hazırdı. İlk devre her şey Abdullah Avcı’nın istediği gibi gitti. Üstelik attıkları 2. golde ne vardı, neden iptal edildi pek anlayamadım!

İlk ciddi sınavdı...

İkinci yarının çok daha renkli geçeceği belliydi. Ama bu kadarını beklemiyordum. Gol beklentisi yenik durumdaki Fenerbahçe’dendi ancak 2 tane şok gol Trabzonspor’dan geldi. Dakikalar 50’yi göstermeden başarısız defans performansı, kalesinde 3 gol görmesine neden oldu Fenerbahçe’nin. Tadic’in penaltısı onları umutlandırsa da, Abdullah Avcı hemen Bakasetas ve Trezeguet’yi soktu. Bu hamlelerle oyunu tuttu. İsmail Kartal son 20 dakikada tüm riskleri aldı fakat B planı devreye girerken, İsmail Yüksek’in kırmızı kart görmesi her şeyi alt üst etti. Rekor üstüne rekor kıran Fenerbahçe’nin evinde sezona pek de iyi başlamayan Trabzonspor karşısında aldığı yenilgi düşündürücü. Niye derseniz... İlk defa dişli bir rakip karşısında kolay çözülmesinin bir izahı olmalı Sarı-Lacivertli takımın. Trabzonspor ise oynadığı futbolla, attığı gollerle, mücadelesiyle ve galibiyetle taraftarını mest etti. Abdullah Avcı adeta büyük maçlar nasıl oynanır dersi verdi.

Rams Park’ta sahaya favori çıkan Galatasaray, Beşiktaş karşısında ilk yarıda tek gol atsa da bu sayıyı artırabilirdi. Aslında oyunun ilk 15 dakikasında Beşiktaş rakibinin baskısına baskıyla cevap verdi. Taa ki Icardi’nin kendin pişir kendin ye şeklinde attığı gole kadar. Bu gol Siyah-Beyazlılar için kırılma noktası oldu ve ardından Mert Günok’un kırmızı kartı işin tuzu biberiydi. Pozisyon var uyarısıyla geldi ancak Mert’in son anda elle dokunuşunu gördükten sonra kart doğruydu. 10 kişi kalmanın ve yenik durumda olmanın moral bozukluğu ilk yarı bitene kadar Beşiktaşlı futbolcularda hissedildi. Tabii ki bu psikolojik üstünlük bir anlamda salı günü Şampiyonlar Ligi maçı oynayacak Galatasaray’ı rahatlattı. İki teknik adamın oyun kurgularına bakarsak Okan Buruk orta alanda Kaan Ayhan tercihini yaparak rakibin bu bölgedeki gücü karşısında dengeyi hedeflemişti. İkinci yarıya Beşiktaş etkili başladı ve skoru eşitlemek için risk aldı. Beşiktaş, Galatasaray’ın en zayıf bölgesi sol bekten aradığı golü buldu.

Yenilgi yarıştan kopmak demek

Penaltıdan gelen Icardi golüyle öne geçen Galatasaray kolay geçmesi beklenen bir 90 dakikada özellikle ikinci yarıda zorlandığını söylemek mümkün. Maç öncesi de dengeleri kulübedeki zenginlik değiştirir diye yorum yapmıştım. Gerçekten de Okan Buruk, Angelino zaafını geç de olsa sonradan oyuna soktuğu isimlerle tölere etti ve taraftarının yüzünü güldürdü. Gecenin özeti Icardi’n varsa kazanırsın, öyle de oldu. Beşiktaş için bu yenilgi bir anlamda şampiyonluk yarışından büyük ölçüde kopmak demek. Galatasaray cephesinde ise Bayern Münih maçı öncesi büyük moral oldu.

Almanya’daki Avrupa Şampiyonası’na bir maçlık uzaklıktaydık Letonya karşısına çıkarken... Hırvatistan moraline rağmen oyuna motivasyon açısından düşük başladık. Sanırım rakibin dünya sıralamasındaki durumu etkenlerden biriydi. Montella, kazanan 11’den İrfan’ın yerine eski öğrencisi Yunus’u tercih etmişti. Grupta iddiası kalmamış ve prestij için oynayan kapanan takımlara karşı erken gol sizi rahatlatır. Milli Takımımız da sabırla acele etmeden ama çabuk set oynayıp rakibi hataya zorlayıp gol aradı. Konya taraftarının müthiş desteğiyle geriden ayağa paslarla organize ataklar yapmayı planladık ancak rakipte bu planı bozmak için çıkmıştı sahaya. Nitekim moda deyimle otobüsü kalenin önüne çeken Letonya karşısında ilk yarı ezici bir üstünlük kurduk ama son vuruşlarda etkili olamadık.

Domine ettik...

Aslında Yunus’un ofsayt gerekçesiyle sayılmayan golü zamanlama olarak harikaydı ve rakibi risk almasını sağlardı. Ardından Abdülkerim’in üst direkten dönen kafası, Kerem’in yakın mesafeden sert şutunu rakip kalecinin müthiş bir refleks ile kornere atması bizim adımıza şanssızlıktı. Kısaca ilk yarı Letonya duvarına çarptık ama yıkamadık... İkinci yarı Ferdi’nin yerine Zeki ile başladık. Yine baskıyı kurduk oyunu domine ettik ve öne geçmek an meselesiydi. Nitekim Yunus nefis bir gole imza attı.

Tebrikler Montella

Cenk Özkaçar’ın asistine ilk yarıda saymadınız hadi bunu da saymayın dercesine hareket halindeki topu düzeltip jeneriklik bir gol attı. Ancak öne geçtikten sonra risk alan rakip karşısında etkili hücumlar yapmayı beklerken büyük bir baskı yedik adeta skoru koruma duygusuyla anlamsız bir telaşa kapıldık. Oysa bu kaliteden skoru artırması beklenirken rakibin uzun boylu oyuncularla hava toplarıyla kalemizde tehlikeli anlar yaşadık... O anlarda Galler’in önde olması ister istemez bu maçı mutlaka kazanmamız gerektiğini gösteriyordu. Neyse ki kabustan Samet’in nefis asistinde Cenk Tosun’un kafa golüyle çıktık ve arkası Kerem ile geldi 3-0, ardından Cenk’le dördüncü gol... Ve bu skor aynı zamanda Almanya biletini almak demekti. Tebrikler bizim çocuklar tebrikler Montella iki de iki yaparak bizi Almanya’ya götürdüğün için...

Manchester’dan zaferle dönen Galatasaray, Antalya’da dersini iyi çalışmış bir rakip buldu karşısında. Şimdi teknik direktörlerin ağzına pelesenk olan ‘Makas açıldı’ söylemine Nuri Şahin ben kabullenmiyorum dercesine sahada rakibine kafa tutan bir futbol oynattı takımına. Tabii ki 250 milyon Euro değerinde bir takımın karşısında ondan daha küçük bütçeli takımın handikapları olacaktır. Ancak sahaya 11’e 11 çıktığına göre mücadele edersen disiplinli oynarsan puan almak hiçte sürpriz olmaz. Dün gece Galatasaray geniş kadronun rahatlığıyla sahaya farklı bir 11 ilk ile çıktı. İlk yarıdaki oyun kurgusu pozisyon bulmasına rağmen iyi işlemedi. Antalyaspor rakibinin hücum setlerini işlettirmedi iyi kapandı. Açıkçası önce savunma dedi ve hücumu biraz göz ardı etti Antalyaspor. İlk yarıda nerdeyse evinde gol pozisyonu bulamadan bitirmesi oyun anlayışını anlatmak İçin yeterliydi. Galatasaray’da görünen en büyük zaaf orta alandan gelen toplarda forvetlerin etkisizliğiydi. Özellikle Barış Alper istikrarsız bir görüntü çizerken takımın hücum koordinasyonunda olumsuz bir görüntü verdi. İlk yarıda bizim gördüğümüz Okan Buruk da görmüş olmalı ki Barış Alper’i alıp yerine Tete’yi oyuna sokarak başladı. Baskıyı artıran Galatasaray kornerden gelen golle rahatladı ve öne geçtikten sonra biraz da yorgunluk etkisiyle tempoyu düşürdü.

Durdu durdu noktayı koydu

Dün Galatasaray adına gördüğüm olumsuz tablo savunmada baskı karşısında yapılan hatalardı adeta rakibe ikram edilen gol pozisyonları düşündürücüydü. Özellikle sakatlıktan çıkan Kazım Can çok aksadı ve Buruk bir çözüm üretmeliydi bence. Nelsonn’u stopere alıp Abdülkerim’i sol beke çekme hamlesini biraz gecikmiş buldum. Aslında yenik duruma düşen risk alan Antalyaspor karşısında kaliteli ayaklarla etkili hücumlar yapabilecekken skoru korumak savunmaya yaslanmak pek yakışmadı Manchester fatihine... Her şeye rağmen Anadolu’nun ligdekiler hazır takımına karşı önemli bir 3 puan diyebiliriz Galatasaray adına. İcardi, Antalya’da durdu durdu yine son noktayı koydu ve skoru 2-0’a taşıyarak skoru perçinledi.