Barış Alper’in bulduğu goldeki organizasyon Galatasaray’ın maçın başından itibaren peşinde olması gerektiği yapı. Boey ile Rashica’nın koridor paylaşımı, bunun sağladığı çizgiye inen pas, geriye orta… Galatasaray zorlandığı tüm maçlarda ve oyun bölümlerinde bu eksik kaldığı için sorun yaşadı, yaşıyor. Yayılım ve rol paylaşımının doğru olmayışı ilk yarıda akıl almaz pas hatalarına ve top kaptırıldığında da kolay geçilen bir orta sahaya yol açtı. Çağdaş Atan’ın takımını plana ve rollere sadakatleri açısından kutlamak lazım. Galatasaray’ın golüne kadar duran toplar dışında net bir pozisyon vermemeyi başardılar. Bunu sadece ceza sahası çevresine kapanarak yapmadılar. Derinliği doğru ayarlayıp rakip alandan itibaren pas kanallarını çok iyi kapattılar. Toreira ve Midtsjö’nün tuttuğu bir orta sahaya böyle bir üstünlük sağlayabilmek kolay değil.

Gol atma yarışına girince...

Galatasaray’ın takım boyu uzadı doğal olarak. Yoğunluğu çok ama çok düşük bir oyunla tepki veremeyen bir takıma dönüştüler. İki golde de korkunç savunma hatalarının bu duruma eşlik ettiğini söylemek lazım. Açık söylemek gerekirse devre arası değişiklikleri de bunda büyük bir değişiklik yapmadı. Kayserili ouncuların yorgunluktan da kaynaklanan konsantrasyon kaybı ve 5 oyuncuyu değiştirme sonrası iş biraz değişti. Oyun planına sadakat törpülendi. Tabii giren oyuncuların iyice risk alan rakiplerine gol atma yarışına girmeleri de bunda rol oynadı. Ancak Galatasaray’In akın yoğunluğu yine istenen seviyede değildi. Okan Buruk’un unutmak isteyeceği bir maç oldu. Skor 2-1 ama oyun bundan çok gerideydi.

Gruptaki her takım mutlu. Bunun sebebi dengeli oluşu. Herkes için çok daha zoru mümkündü. EURO 2020’ye aynı gruptan giden 2 takım Hırvatistan ve Galler, Dünya Kupası’nda da varlar. Dünya Kupası gruplarından çıkmaları da hiç sürpriz olmaz. Doğal olarak grubun favorileri onlar. Bizim de karşılaştığımızda rahat ettiğimiz ekipler değiller. Her ne kadar Lüksemburg ve Faroe Adaları karşısında kabul edilmesi zor skorlar alsak da bunların hedefsiz maçlar oluşu ve bizim bu tip maçlarda yaşadığımız sıkıntıları unutmamak lazım. Dolayısıyla ilk 3 sıradan birini almamız normal ama ilk iki kolay değil.

Kuntz'un desteği yok

Bu durumu ne değiştirebilir? Öncelikle temel oyuncuların takımlarında sürekli oynaması. Sonra lider görevler yapmaları. Kabul edelim bu rolde olan çok oyuncumuz var. Bu rolü özellikle Anadolu takımlarında oynayanlar ise çağrılmıyor. Bu seviyede belirleyici oyuncu sayısını artırmamız lazım. Öte yandan Kuntz’un hiçbir kamuoyu desteğini olmayışı ise büyük handikap. En büyük problem bu.

Takım boyunu uzun süre sonra ilk kez ayarlayamayınca iş Ümraniye maçına döndü. Fenerbahçe 3’lü oynarken 4’lüde olduğundan çok daha iyi bir savunma hattı oluşturuyor. Sadece ofsayta düşmemek değil, baskıyı manalı kılmak için. Dün bir de Lincoln sol bek olunca burada ortaya çıkan sorun büyüdü. Ayarı tutturamadı. Borini’nin İsmail üzerindeki amansız baskısı da bunda etkili oldu. Karagümrük’ün 2 kanadınında sürat ve becerisi daha da anlam kazandı. Tüm bu sorunlara rağmen zaman zaman ön alanda iyi ve kalabalık bir pres yapmayı başardılar. Ancak burada da Emre Mor’un hücum becerisindeki hamlığa Valencia’nın hat-trick’e rağmen basit oynamaktan git gide uzaklaşması eklendi. Pedro’nun oyunda tamamen kaybolması da... Bu tempoda oynarken basit oynamak zorundasınız. Birbirinizin yerini ezberebilmelisiniz. Yoksa kolay kaptırılan toplara rakibe kolay çıkış imkanı veriyor.

Altay'ın performansı...

Bir de Altay var. İnsanları kurtarıcı, hatta zaman zaman mucize kaleci performanslarına alıştırınca vasat olmak dahi göze batar. Vasatın altına düşünce de psikolojik kırılmalar oluyor tabii. Yaptırdığı penaltı mental form durumu hakkında çok olumsuz şeyler söylüyor. Halbuki hatasını hemen unutmasıyla ünlüdür. Bu dramdan ve bunca olumsuzluktan 3 puanı hem de Batshuayi ile çıkarmak bir şampiyonluk adayı için çok şey.

Batshuayi’nin, Rossi’nin pasıyla golü buluşu, Fenerbahçe’nin kendi savunma sisteminin açığını yakalaması aslında. Larnaka da takım boyunu kısa tutma konusunda ısrarlı bir ekip. Rossi’nin son vuruşlarda dün yaşadığı tedirginliği attığı bu pasta yaşamaması Fenerbahçe açısından güzel. Larnaca’nın deplasmanda savunmayı önde çizmesine güzel bir cevap. Bu savunma yaklaşımının en önemli kaynağı kaçana değil pasa baskı yapmak ve bunu imkanız kılmak. Rossi de bunu baskıdan kaçıp, çizgiye yakın ve çok doğru anda yaptı. Gol sonrası Larnaca yine topu Fenerbahçe’ye bırakıp karşı baskı aradı. Savunma 4’lüsü ile orta saha arasını Crespo ve İsmail’in merkezini oluşturduğu ekip her seferinde mükemmel doldurdu. Bunda Szalai’nin öncü baskısının payı büyük. Alanı mükemmel kaplayıp her seferinde topu aldılar. Bunun devamında Osayi, Rossi ve Emre’nin sürati Larnaca’yı çaresizliğe sürükledi.

Son vuruşlardaki beceriksizlik...

Ancak aynı şekilde bu süratli oyuncuların son vuruşlardaki beceriksizliği de maçın hep dengede kalmasına yol açtı. Maçın ruhunu şöyle anlatabiliriz sanırım: Larnacalı oyuncular maçı 7-0 kaybetmişler gibi hissediyorlardır. Ve Jesus da takımıyla hem gurur duyup hem de neden bu kadar stresli bir maç yaşadık yaşadık diyordur. Fenerbahçe’nin ceza sahası dışında her şeyi yüzde yüz doğru yaptığı bir maçtı. Bu zaten yetiyor

Ismael'in ilk 90'ı

“Ismael 60 dakikalık enerjiyi 90 dakikaya yaymayı ve ilk kez bir maçı dinç bir şekilde bitirmeyi başardı. Savunma tarafı iyiydi ama hücum planı olduğunu söylemek zor”

Ismael ne Jesus’un tecrübesine ne de camiasının tam güvenine onun kadar sahip… Ancak 60 dakikalık enerjiyi 90 dakikaya yaymayı ve ilk kez bir maçı dinç bir şekilde bitirmeyi başardı. Savunma tarafında rakibi gibi iyi bir oyun tutturdu ama bir hücum planı geliştirebildiğini söylemek zor. Özellikle Arao ve Crespo’yu oyuna sokmayışı önemliydi.

Sadece Ghezzal’ın katkısı

Öte yandan Ghezzal’ın bireysel becerisi dışında hücum hakimiyeti sağlayamadı. Yeniden baskı oyununa döndüğünde eski defoların tekrarlanıp tekrarlanmayacağını görmek için beklemek lazım.

Jesus'un itirafı

“Jesus, son 15 dakikada oyunu rakibe verdiklerini itiraf ediyor. Ama bu aslında oyuncularına mesaj. Milli ara, tam sindirilmemiş oyun anlayışında bir kopmaya yol açtı”

Jesus’un maç sonu açıklamaları oyuncularına bir mesaj. Kısaca favori olmak için taktik disiplinden hiç uzaklaşmamak, rakibin ayak uyduramayacağı bir tempoya çıkmak gerektiğini söylüyor. Açık sözlü olmak için yeterli tecrübeye ve güvene sahip. Şunu söylemekten çekinmiyor: Hiçbir kesin favori takım 2-3 aylık değildir.

Gelişime devam edecektir

Bu güvenle de son 15 dakikada oyunu rakibe verdiklerini itiraf ediyor. Ama bu da aslında oyuncularına mesaj. Oyuncuların milli takımlarda oluşu ve ara, tam sindirilmemiş oyun anlayışında bir kopmaya yol açtı. Bu normal. Birlikte çalıştıkça gelişme devam edecektir.

Ismael takımının 60 dakikalık oyununun yaratacağı sıkıntıyı gidermek için alışıldık ön alan baskısını sadece kanalları kapatmaya,Crespo ve Arao’ya top aldırmamaya çevirmişti. Fenerbahçe’yi kenarlara yönlendirdiler. Bu Fenerbahçe’yi etkiledi. Ancak sanki Jesus da maçın son 30 dakikasını bekliyor gibiydi. Onlar da ön alan baskısını alışıldık seviyede yapamadı. Yine takım boyu kısaydı. Yine savunma üçlüsü çizgiyi çok iyi ayarladı ve son haftalarda olduğu gibi rakibi ofsayt tuzağına düşürdüler. Konya, Kayseri maçlarında da durum çok farklı değildi. Topa sahip oldular ama merkez baskıda kalınca istedikleri gibi hücum edemediler. Salih burada çok iyi iş yaptı. Konuk ekibin uzun topları da çalışmadı.Hakem de fiziksel mücadeleye karmaşık tepkiler verince oyun 19 faulle durdu. 20 derecede Ismael kazaklı, Jesus montluyken su molası da verildi. İlk yarıda beklenenin çok altında bir tempo ortaya çıktı.

Sürpriz ikinci yarıda

Ancak asıl sürpriz 2. yarıdaydı. Ismael sezon başından bu yana uyguladığı stratejiyi ters düz etmişti. Tabii Ghezzal’ı oynuna alma avantajı ve ilk yarıda çok yorulmamış olmak.Dakika dakika yükselen bir oyun yarattı.Değişikliklerin tamamı işe yaradı. Jesus içinse durum tam tersi oldu. Fenerbahçe merkezi alamadığı için oyundan iyice düştü. Ferdi’yi öne alma kararı işe yaramadı. Ve Beşiktaş her oyunu aldı hem de pozisyonlar buldu. Ancak özet yapmak gerekirse dün Valencia başta olmak üzere hücumcular değil savunmacıların gecesiydi.

Galatasaray’ın sezon başından bu yana sahaya en iyi yayıldığı maç diyebiliriz. Demirspor’un geriden pasla oyun kurma planına çok doğru durarak pek imkan tanımadılar. Bütün pas kanallarını çok fazla enerji harcamadan kapattılar. Mertens-Gomis ikilisinin bu anlamdaki uyumu iyiydi ancak topu aldıktan sonra aynı uyum seviyesi yakalanamadı. Gomis’i ceza sahası içinde hatta rakip yarı alanda topla buluşturamadılar. Onun açtığı boşluklara sızmakta da ideal seviye yakalanamadı. Halbuki Midtsjö-Torreira ikilisi olağanüstü bir oyunla onları rahat ettiriyordu. Bu şahane ikili, Okan hocaya, Boey’i de, Onyekuru tehdidine rağmen ileri atma rahatlığını verdi.

Topa sahip olunduğunda stoperleri rakip yarı sahanın ortasına kadar çekebilme şansı doğurdu bu performansları. Abdülkerim bayağı hücumun parçası olabildi. Ancak Demirspor’un kalabalık ve sıkı savunmasını geçecek işleri yapamadılar. Çizgiye inip geriye çıkarılacak toplar bu tip bir savunmayı aşmanın en ideal yolu.

Adana mecbur bıraktı

Bundansa merkezden delmeye çalıştılar.Aslında Demirspor da onları buna yönlendirdi. Stambouli’nin kırmızısına kadari kinci yarıda Galatasaray bu çok da üretmeyen baskıyı iyice artırdı. OkanBuruk, Gomis’i çıkarıp, Montella gibi santrforsuz oyuna dönüşü Mertens’i öne atma anlamında anlaşılır. Ancak kırmızı sonrası Seferoviç’i oyuna almak için 15 dakika beklemesi tartışmalı bir karar. Ve yine göbekten delmeye çalıştılar. Kısır bir hücum oldu. Montella ise muhtemelen verim alamadığı öndeki 3’lüyü biraz daha erken değiştirseydim diyordur

Savunma merkezinde Premier League’de dakika almayan Çağlar ve yanında Seri A’da iki 90 dakikası olan Kaan’ı oynatmak bir zorunluluktu Ancak böyle bir tercih yaptığınızda orta saha merkezini Ferdi-Orkun ikilisiyle kurmanın defansif anlamda zorluk yaratabileceğini düşünmek de gerekirdi. Lüksemburg’un son derece süratli hücum 3’lüsü için fazlasıyla imkanlar oluştu. Fevkalade organize ve birbirinden farklı goller yedik.

Diğer yandan maçın başındaki baskı her ne kadar iyi niyetli olsa da hücum olgunluğu açısından çok yetersizdik. Cengiz tabii ki içeri kıvrıldığı driplingleri yapacak ama sürekli 4 kişinin arasında dalarak bunu yapmaya çalışmak sonuç getirmedi. Ama ona kızmak mümkün değil çünkü tüm şanslarımızı onun ortalarından bulduk. Bunlar olmasa ne yapardık. İşte kendi kalelerine atacaklar, penaltı vs.

Başka bir şey üretemedik. Enes orta/karambol şanslarını başta değerlendirse belki skor farklı olabilirdi ama oyun için aynı şeyi söylemek mümkün değil. Bizden çok daha organizeydiler. Böyle olunca eğer varsa oyuncu kalitesi farkı da görünmedi.

Son 10 dakikada İsmail’i alıp orta saha merkezini biraz kalabalıklaştırınca Ferdi’yi sola yollayıp daha etkili olduk. Sanırım en başından buyana yapmak gereken de buydu. Merkezi hep en iyi şekilde tutmak her zaman şart.