Sahanın her alanında kesin bir üstünlük. Özellikle iki kanatta 4 hızlı oyuncuyla Caner ve Salih’in yalnızlığı ve ağırlığından çok iyi yararlanan bir Beşiktaş. Maçın başından itibaren yıpratıcı bir baskı kurdular. Akın yönünü olağanüstü iyi değiştirdiler. 2. golde bütün sahayı kat eden direkt hızlı çıkış herhalde Ismael’in hayalini kurduğu tehditkar baskın oyunun ideal bir gösterisi oldu. Bu tip bir baskı ve tempo oyununa Karagümrük kadrosunun da oyun anlayışının da cevap vermesine olanak yoktu. Kadrodaki en sert oyuncu rakip santrfor kadar baskı yapamıyorsa olmaz. Beşiktaş ilk yarıda yüzde 87 pas isabetine çıktı ki, bunda Salih ve Gedson’un rolü büyük. Ve direkt oynamaya çalışan bir takım için bu harika. Ghezzal’ın yokluğunda yapılması gereken de buydu. Bazı oyuncular var ki onların yerini dolduracak birilerini aramak yerine oyunu değiştirmeniz gerekiyor. İsmael de sanırım bunu yaptı.

Pirlo köklü değişiklikler yapmalı

Salih Uçan’ın Pirlo tarafından bu kadar rahat bırakılması da işe çok yaradı. Pirlo çok düşük tempoda kalan takımında köklü değişiklikler yapmak zorunda. Bu ligi bu fizik ve tempoyla istediği yerde tamamlaması, hatta tamamlaması zor. Ancak 3-1’den sonra işler biraz değişti. Beşiktaş son dakikada 4-1’i bulsa da, son 30 dakikada zorlandı. İsmael değişiklik yapmadı. Takım yoruldu. Oyunu yavaşlatacak bir pas oyunu planı da yok. Jimmy Durmaz, Salih’e yakın oynayınca pas bağlantılarını da belli oranda kopardı. İlk 60 dakika mükemmel. Ama Beşiktaş oyunu ve skoru tutmayı öğrenmeli.

İlk yarı boyunca Torreira’nın iki stoperini birkaç kez ‘açılın çok yakın duruyorsunuz’ der gibi uyardığı dikkatinizi çekmiştir. Baskı yapan Ümraniye için baskılanması mecburi alanı o kadar dar tuttular ki, rakibin işini kolaylaştırdılar. Zaten kanatlarından bu anlamda yardım alamayan Galatasaray için büyük dert oldu bu. Aslında Torreira ve Oliveira varken doğru genişleyerek baskıyı kırmak çok kolay olabilirdi. Ama bunu yapmadılar. Korkunç bir pas hatası sarmalına girdiler. Yine de Ümraniye bir savunma hatasıyla Seferoviç’e net bir şans hediye etti. Bundan da yararlanamayınca iş çözümsüz kaldı.

İkinci yarıda Mertens Akbaba değişikliği ile başlamak doğruydu. Galatasaray oyunu aldı. Ancak bu kez de hücumda genişleyemediler. Boey ve Aanholt iç koridorda kalıyordu ama Yunus ve Kerem de… Stoperlerin birbirine yakın olması gibi. Az da olsa bu koridor paylaşımını içli dışlı doğru yaptıklarında da bu kez çizgiye inemediler. Mertens’in solda topu aldığında bir iki kez Aanholt’u çizgiye gitmesi konusunda uyarışı herhalde sizin de dikkatiniz çekmiştir. Emre Kerem değişikliği bu sıkıntıyı gidermek üzerineydi sanırım. Belli oranda sonuç da getirdi. Gomis’i merkezde birebir bırakabildikleri ender anlardan birinde Aanholt’un çizgiden içeri ani dönüşüyle maçı kurtardılar. Gomis’in vuruşu gerçekten harikaydı.

Okan Buruk ideal merkezi buldu. Şimdi kanatlardaki 4’lüyü daha efektif, oyunu genişletecek bir rol paylaşımına ikna etmesi gerekiyor. Bunu yapamazsa olmaz. Yaparsa ne ala.

Daha bir gün önce takıma katılan Bartra’yı hemen sahaya sürmek kadro adaleti açısından çok doğru olmasa da, ilk yarıda savunmanın oyuna hiç giremeyişi ve oyun kuramama hali göz önüne alındığında devre arasında Djaniny’le birlikte sahaya sürmek belki de daha doğruydu. Eminim Avcı şu an 'keşke bunu yapsaydım' diyordur. 9’da yenen baskın gol, son derece dinamik bir baskı ve paslaşmanın ürünü. Bizde sezon başında bu seviyeye çıkan takım yok. Muhtemelen Thorup, Trabzonpsor’un ligde kapalı takımlar karşısında zorlanışını analiz ettikten sonra bu oyunu tercih etti. 4-5-1’i kendi yarı sahasına iyi yayıp, Visca’sız rakibinin özellikle uzun çapraz toplarla çıkmasını engelledi. Trezeguet ve Kouassi’yi asla kademesiz karşılamadılar. Beklerimizi de içeri yönlendirdiler. Açması zor bir kilide dönüştü iş.

Bartra'nın liderliği çok özel

İkinci yarıda Djaniny hamlesi işe yaradı. Savunma orta saha arasında kafa karıştıran işler yapmaya başladı ama 2-0 geri düşünce psikoloji de düşüyor. Bartra oyuna girdikten sonra yaptığı, beklediğimin çok üzerindeki liderlik özel. Bu iki oyuncu rakip 4-5-1’in derinliğinde bir kırılma yarattı denebilir. Trabzonspor gol bulmakla kalmadı 3 net pozisyon da yakaladı. İkinci maçta asla acele etmeden açık vermeden, sabırlı oynamak lazım. Çünkü çok hızlı, yeterli bir kalabalıkla etkili gelebildiklerini gösterdiler. Cornelius ve Larsen, Trabzon’da çok daha iyi olacaktır. Buna kuşku yok. Savunma da... Yeter ki orta saha dinamizmi artsın. Ömür ve Bakesetas performanslarını 90 dakikaya yaysın.

Kasımpaşa geçen seneden hem savunma hem de hücum yönünde oldukça geride. Geçen hafta da Başakşehir yürüme temposuyla onları geçmeyi bildi. Bu tabloda sanırım Sami Uğurlu Fenerbahçe’nin savunmadan oyun kurma konusundaki sıkıntısının üzerine çalışmaya karar verdi ve savunmasını oldukça önde kurdu. Bu plan iki yerinden patladı. Zajc Arao Lincoln bağlantısını iyi kurdu ve Osayi-Ferdi ikilisi savunmaya dönünce sıkıntılar büyük ölçüde giderildi. Bir de üzerine Fenerbahçe hareketli King- Valencia ikilisini uzun toplarla iyi kaçırınca tablo Sarı-Lacivertliler için çok parlak oldu. Bunlardan birinde Emre Yeşilyurt kırmızı görene kadar Sarı-Lacivetliler 3 pozisyondan 1 gol çıkarmışlardı. Eğer son paslarda biraz daha dikkatli olsalar ilk yarıdan tarihi bir farka da gidebilirlerdi.

2 maça oranla daha iyi

Paslarda 20 santim yana ya da ters ayağa atmak artık futbolda her şeyi değiştiriyor. Ya da yarım saniye geç veya erken atmak. Bunları yapabilmek için de oyuncuların birbirlerini ezberlemesi gerekiyor. Bu kadar sık kadro değiştirerek bunu yapmak kolay değil. Ancak dünkü orta sahanın geçtiğimiz 2 maça oranla çok daha iyi bir seviyede olduğunu söylemek mümkün. Keza baskıdan hiç vazgeçmeyen King ve Valencia da. Bir başka olumlu taraf da 2. yarıda Kasımpaşa derin savunmaya geçince paslı ve sabırlı oyunu da nihayet gösterebilmeleri oldu. Ve tabii Arda’nın şahane golü. Tam ‘basit oynasa çok daha etkili olacak’ diye düşünürken en zorunu en kolay şekilde 2 kez yapabildi. Yıldız kumaşı böyle bir şey işte. Akıl ermiyor.

Emre Akbaba’nın önündeki Seferoviç ve arkasındaki Midtsjö avantajını iyi kullanması gerekiyor. Kendisini boşa atmak, kaybettirmek konusunda büyük bir lükse sahip. Bunu yapamadı. Yürümeyen tek nokta o demiyorum. Bu avantajı değerlendirerek başka bir standarda çıkabileceği, belki de kariyer şansına sahip. Altını çizmek istediğim bu. Yoksa geçen hafta olduğu gibi temel problem yine devam ediyor. Kanatlardaki koridor paylaşımları ve beklerin performansında... Kerem’in basit oynadığı her an Galatasaray alan kat edip pozisyona girdi ya da faul aldı. Bunun dışında rakibi ilk yarıda getirtmediler ama zorlayamadılar da. Rakip savunmayı yerinden oynatacak hiçbir şey yapamadılar.

Giresun duvar ördü

Okan Buruk’un Emre’yi çıkarıp çift santrfora dönüşü bu noktada haklı görülebilir. Ama en azından erken oldu. Özellikle pasla çıkmayı seven Hakan Keleş’e ve Traore’nin şahane performansına karşı... 4’lü hücumla oynuyorsanız daha hareketli olmak zorundasınız. Böyle stabil kalamazsınız. Böyle yerleşik savunmayı zorlayamazsınız. Yunus Gomis’le, Kerem Seferoviç’le mutlak, sürekli yer değiştirerek, çapraz koşular yapmalı. Belki de Akbaba-Mertens değişikliği bunu sağlayabilirdi. Sayısal olarak eksilen orta saha ve baskı yetersizliği Giresunspor’u paniksiz rahat bir pasla çıkışa itti. Zorlanmadılar. Pek pozisyon bulamadılar ama topu kaleden uzak tuttular. Baskıyla, Abdülkerim’in ‘görmediğin yere pas atma’ ilkesini unutmasıyla golü de buldular. Sonra da duvarı ördüler.

Jesus'un savunmayı oturtması şart. Çünkü Ümraniye maçından farklı olarak, orta saha daha doğru kurulmuşken de sorun devam etti. Savunma güvenliği açısından değil. Dün sorun, oyunun kurulumu ve oyun çeşitliği açısından ortaya çıktı. Skor sıkıntısı olmayan bir maçta Fenerbahçe'nin gole kadar pozisyon vermemesi iyi. Ama bunu savunma 4'lüsü artı İsmail'i oyuna hiç katmadan yaptı. Rakibin maçın başında yaptığı presten neredeyse pasla hiç çıkamadılar. İsmail, Crespo ve Arda sahadayken; Rossi ve Bruma'nın deliciliği rakip için bir tehditken ve Serdar da pivotluk işini golde de görüldüğü üzere gayet iyi bilirken, bu savunmanın bunu rahatlıkla becerebilmesi lazım. Hiç yapamadılar ve Altay sürekli uzun vurmak zorunda kaldı.

Rakip bu kadar skora mecbur ve risk almışken, Fenerbahçe savunma hattı bundan yararlanabilmeli. Bu duruma karşı çıkan oyuncu Crespo oldu, ama oyunu hızlandırıp baskıdan çıkabilmek için uyumlu üçgenlerin parçası olmaya ihtiyacı var. Luan Peres ve Lemos'un bu konuda ona yardımcı olduklarını söylemek zor. Yenilen goldeyse korkunç bir amatörlük ve uyku hali vardı. Bunlar hızla çözülmesi gereken büyük problemler. Peres'in transfer edilmesinin sebebi bunları çözme konusunda alternatif yaratmakken, sorunun iki maçta daha da büyümüş olması ilginç. Bunlar halledildikten sonra öndeki basit tercih hatalarını ve top kayıplarını konuşabiliriz. Sakatlar döndükten sonra bu hat tamamen değişebilir de.

Fenerbahçe’nin dizilişi 4-1-3- 2 değil. Kağıt üzerine öyle yazsanız da dünkü oyuncu özellikleri gereği öyle değil. Bu takımı 4-2-2-2 olarak da görebilirsiniz. Ama bana sorarsanız dünkü 11 ile bu takım 5-0-5 oynuyor. Bu oyunda doğru yerleşip, hamle zamanlamasını iyi yapamazsanız iki hat birbirinden kopuyor. Bu da uzun geri koşulara yol açıyor. Emre Mor ve Rossi, Arao’yu tamamlama konusunda pek de uygun oyuncular olarak gözükmüyor. Bu pozisyonda oynadıklarında ikisi de Amerikan futbolu koşucuları gibi. Fenerbahçe pas yapamadı. Akın sürekliliği de sağlayamadı. İlk yarının hikayesi bu. Son dakikada gelen güzel kontra golü ve penaltı dışında rakip kaleye isabet eden şut yok. Rakip ceza sahasında topla buluşma ise 8.

Ümraniye baskıyı kırdı

İkinci yarının başında İsmail oyuna girip rakip alana iyi yayılınca bu kez baskı bir süre sonuç verdi. Kiev ve Slovacko maçlarındakine yakın bir baskı oluştu. Ama Ümraniye hızlı çıkışlarla bunu kırdı. Kim’ingidişi sonrası Osayi’nin geri koşuları artık daha da önemli. Bu olmayınca hele de böyle boş bir orta sahayla savunma kırılganlaştı. 3’lüye dönüş de bunu gidermedi. Ümraniye’nin korner organizasyonlarıyla gelen iki golü Fenerbahçe’nin kornerlerde ne savunma ne hücumda bir plan ortaya koyamayışı da oyunda dengeyi belirledi. Fenerbahçe yine bir ‘sil baştan’ yalpalaması yaşıyor. Jesus’un orta sahayı sağlam tutacak, top yapabilecek bir ekip kurması ve bunda ısrar etmesi lazım.

Lige başlamak için belki de en zor maç. İklim, oturmuş oyunu ve kadrosu olan flaş bir rakip. Antalya hibrit bir futbol oynuyor. 50-60 metrelik uzun paslar atıp direkt çıkabilen bir pas takımı. Boşluğu buldukları anda topu oraya göndermek istiyorlar. Yoksa pasla çıkıyorlar ama rakip alanda yine direkt 3. bölgeyi hedefliyorlar. Bek stoper arasına attıkları bütün uzun toplar Galatasaray için sorun oldu. Muslera penaltı dahil set çekmese can sıkıcı bir maç başlangıcı olabilirdi. Bu başlangıçtan sonra özellikle savunmanın toparlanması Abdülkerim’in kendisine gelişi son derece olumlu. Ancak iki büyük silah Kerem ve Yunus’un hem Seferovic’le pas pasa bağlantıları henüz istenen seviyede değil. Diğer olgunlaşması gereken durum ise Boey ve Aanholt ile koridor paylaşımları. Henüz iyi birer tandem oluşturduklarını söylemek zor. Galatasaray’ın özellikle bu tip takımlara karşı akın yönünü hızlı değiştirme konusunda daha yaratıcı ve ısrarlı olması lazım.

Sınıf atlamaları sürpriz olmaz

Mertens ve Torreira sonrası bu açıdan sınıf atlamaları hiç de sürpriz olmaz. Bu takımın tamamını etkileyecektir. Akbaba ve Berkan’la dün olmadı. Golde Seferovic’in güçlü pivot performansı sonrası golü yaratan paslaşan 3 oyuncunun da sonradan oyuna girenler olması Okan Buruk açısından moral verici bir artı olacak. Basit oyunla ama ustalıkla gelen şık bir gol oldu. En zor maçı maç içi dalgalanmalara rağmen koparabilmek önemli. Bek sorununu halledebilirse Galatasaray bu yıl iş yapar.