Aynı oyunu oynamak isteyen 2 takım. Oyun olgunluğu açısından ev sahibi lise son, konuk ilkokul seviyesinde. Doğa olarak. Yıllardır bunu sindirmiş bir takımla yeni yola çıkmış bir takımı… Sadece kırmızı kart sonrası topu geri kazanma sürelerinde bile aradaki fark anlaşılıyor. Fatih ve Furkan’la bu oyunu oynayacağım deseniz büyük kulüplerde o an kapıya koyarlar sizi. Ama iki genç olağanüstü bir olgunlukla 10 kişiyken Galatasaray’a karşı rakip alanda baskı yapıyor.

Tabii Marafona’nın Taylan’dan daha iyi ön libero oynayabileceğini söylemek lazım. Hem bu güvenle, hem de öndekilerin dinamizm ve pozisyon sadakatiyle oynadıklarını bilerek… Farioli’nin Davidson’u yedekte bırakan temel planı golden sonraki 10 dakika dışında çok iyi uygulandı. Efecan’ın maksimumunda olmayışı dışında bir sorun yaşamadılar. Tabii Galatasaray savunmasının pozisyon kaybetmeyişi de rakibi 1.35 xG’de tuttu. Son iç saha maçında 5.66 xG bulmuşlardı. Dolayısıyla bu maçtan alınan 1 puan her anlamda Galatasaray için olumlu. Torrent’in temel planı oyuncularına geçmiş. Ama sindirmek çok zaman alacak.

İki not:

1-Pozisyon şablonları tam sindirilmediğinden oyuncular konstantrasyonlarının büyük bölümünü bunu takip etmeye harcıyor. Top unutuluyor.

2-Oyun kurulumunda Pena avantaj sağladı. Çünkü oyunu takımda en sindirmiş oyuncu o.

Fenerbahçe İrfan, Ferdi, Pelkas üçlüsüyle sürekli sol kanadı kullanmak istedi. Belli ki İsmail Kartal bu üçgenle hızlı oyun kurup sağ kanattan Osayi ve Nazım’ı ekstra oyuncu olarak terse atılacak toplarda kullanmak istedi. Bu olmadı. Merkezde Sosa, oyun kurucuydu. Topu aldığında sıklıkla Berisha orta sahaya gelip pas opsiyonuna eklendi. Ama sağa neredeyse hiç dönemeyince Başakşehir açısından kontrol edilmesi gereken alan daraldı. Oyun da büyük oranda orta sahada tıkandı. Kartal sonrası Fenerbahçe’deki en önemli değişiklik pozisyon ve rollerin çok daha belirgin ve anlaşılır olması. Ancak topun akışkanlığında belirgin bir ilerleme yok. İkinci yarıda İrfan’ın yerine Ozan girince topla oynama becerisi ve hızı ön tarafta dibe vurdu.

Doğal sonucu olarak...

İrfan-Ferdi bağlantısı şu anda eldeki tek etkin hücum ortaklığı gibi duruyor. Buna Valencia’yı eklediğinizde etki daha da artıyor. Hatta bir de pivota Serdar Dursun eklendiğinde iş iyice değişiyor. Ancak bu ekip birlikte sahada olmayınca, özellikle de İrfan’ın basit çözümlerinden mahrum kalınca önde plansız bireysel çabalar dışında bir şey kalmadı. Bunun doğal sonucu da Başakşehir’in oyunu ele alması oldu. Gol sonrası Serdar Gürler rakibin kontratak, Valencia ve Serdar Dursun ise ceza sahası dominasyonu hedefledi ama nafile. Pozisyona giremeden maçı tamamladılar. Etkisizlikte yeni bir boyuta ulaşıldı.

Galatasaray’ın ligdeki sorunu açık. Hücum yönünde hemen bütün istatistiklerde ligde ilk 5’te, şut sayısında ise 1. Ama top kapma ve pas arasında 16., sahipsiz top kazanmada 13. Yani aslında temel sorunlardan biri hücumdayken savunma duruşunun olmayışı. Ligde onları bu duruma getiren nitelikli şut eksiği ile birlikte bu. Bu temel sorun özellikle maçın ilk yarısında büyük ölçüde tamir edilmişti. Savunma istatistikleri açısından Trabzonspor’un önüne geçmeyi başardılar. Emre ve Kerem’in iki yönlü oyunu özellikle Taylan ve Berkan’ın üzerindeki yükü büyük ölçüde aldı. Oyunu domine ettiler. Uğurcan dışında bir kaleciyle 2’yi bulmaları da işten değildi. Trabzonspor açısından sorun ise Hamsik’in yokluğunda orta sahayı organize edememek oldu. Siopis’i sahaya sürmek içinse 3 Türk oyuncu işini halletmeleri gerekiyordu. Galatasaray merkezi kalabalık tutarak Berat’ı uyku halinden iyi yararlandı.

Uğurcan bir dev

Avcı’nın beklemesinin 2 temel nedeni olabilir. 1- Galatasaray nasıl olsa yorulur (Öyle de oldu) 2- Arkada geniş boşluklardan yararlanırız (Bu olmadı). 2. yarıda Ahmetcan ve Siopis’in girişi oyunu büyük ölçüde değiştirdi. Peres merkeze yaklaştı. Büyük bir hücum kalabalığı yarattılar. Galatasaray’ın 75 gibi baskıyı kırabilmesi önemliydi. Ama yetmedi. Çünkü bir gerçek var. Oyuncu değişiklikleri bu aşamada oyun ezberini kolay kaybettiriyor. Bu sebeple ve yorgunluğun da etkisiyle 2 büyük hata oldu. Bakesetas ve Visca gibi iki MVP devreye girdi ve işi bitirdiler. Tabii Uğurcan’ı da unutmamak lazım. Kalesindeki gol beklentisinin sadece yarısını yiyen bir dev.

Sivasspor ikinci yarıda yaptığı değişikliklerle orta sahayı tamamen ele geçirdi. Yaptığı sert baskıyla akın sürekliliği sağladı. Fenerbahçe’nin hızlı çıkış çabalarına tereddütsüz taktik fauller yaptılar. Özellikle Novak oyundan çıkıp Osayi sol beke geçince, akan oyunda bir stopere evrilen, çıkışlarda içeri girip oyun kurulumuna yardım eden bir oyuncu kaybedildi. İlk yarıda ekstra oynayan Crespo ve Zajc için mücadele etmenin zor olduğu bir baskı oluştu.

Sivas çok net pozisyonlar buldu. Tabii sakatlık sebebiyle yapılan değişiklikler de muhtemelen İsmail Kartal’ın planını belli oranda bozdu. Ancak Sosa’yı oyuna almak çin bu kadar beklemesi ve ileride iyi mücadele eden Serdar’ı oyundan alışını eleştirmem lazım. Rıza hoca ikinci yarıda dar kadrodan maksimumu aldı. Öte yandan ilk yarıdaki Fenerbahçe ve İsmail Kartal’ı da övmeli.

3 gol bulabilirlerdi

Maçı başında roller çok belirgin ve anlaşılırdı. Crespo’nun merkezinde olduğu oyun. Müthiş bireysel performanslar belki yoktu. Ama toplam oyunda ciddi bir yükselme olduğu da kesindi. Rahat 3 gol bulabilecek fırsatlar da geldi. Serdar Dursun ve Valencia’nın ön tarafta top tutabiliyor oluşları bunda önemli rol tutuyor. Dolayısıyla ilk yarı bittiğinde fikrim İsmail Kartal’la devam etmemek için bir sakınca olmadığı, en azından üst sıradaki adaylardan biri olması gerektiğiydi. İkinci yarıda oyunda yaşanan bozguna rağmen bu 45 dakikanın önemli bir veri olduğunu düşünüyorum.

Altay’ın golüne kadar olan bölümde yeni teknik direktöründen hücum ilhamını almış ama planı sindirememiş bir Fenerbahçe vardı. Kim ayağına topu alsa rakip keleye doğru koşmaya başlıyor ve doğal olarak top kayıpları fazla oluyordu. Aslında Antalya maçı da böyle başladı. Hırslı, umutlu ama plansız. Crespo nereye gittiği belli olmayan bir koşuda topu kaptırdı. Savunma orta sahaya yaklaşmak için hareketlenmiş dağınıktı. Tek pasla gol pozisyonu oldu. Taa 70. metrede yapılan bir hatada.

Sağdan domine ettiler

Sonra Fenerbahçe kendi sağını Ferdi, İrfan ve Osayi üçgeniyle domine etmeye etmeye başladı. Daha sakin kafayla ama direkt oyunla. İrfan ekstra yeteneklerini göstermeye başlayabildi böylece. Szalai’ye teslimedilen sol kanat için aynı şeyi söylemek mümkün değil. Pelkas’la uyum zayıftı Sosa’nın desteği de pek yeterli değil. İkinci yarıya girilirken 4-2-4/4-4-1-1’e dönüş Valencia’nın sola, İrfan’ın Serdar Dursun’a yaklaşması, Sangare’nin girişiyle Ferdi’nin sola geçişi hemen oyunu değiştirdi.

Planlı ve hızlı

Solu da sağı da kullanabildiler, Serdar markajdan kendisini daha rahat kurtardı. Sosa ve Crespo için alan genişledi. Ve daha ilk girişimde Osayi’den Valencia’ya bir pozisyon buldular. Aynısını daha sonra soldan sağa da yaptılar. Bu kez hemumutlu hemhızlı ve hemde planlıydılar. Farkı artıramayışıları son pas ve şutlardaki hamlıktan. Kalite değil... Büyük takımda bu işler hep böyle olur. Ama dün itibarıyla ev sahibi için biraz da olsa umutlu olabilecek hamleleri gördük. Lazımolan tek şey de buydu.

Caner’in alışıldık sakarlıklarından biriyle gelen penaltı sonrası Beşiktaş’ın oynadığı kontrol futbolunun bu sıkışık takvimde geçerliliği var. Seyirlik bir oyun değil belki ama Oğuzhan oyundan çıkana kadar savunma anlamında iyi durdular. Rosier, Necip ve Rıdvan’ın oyunun temel taşları olduğunu da belirtmek lazım.

Öte yandan Biglia ve Pesic’in olmadığı Karagümrük’ün oyunu kurma konusunda da hücum etkinliği anlamında da sorunları oldu. Emre Mor ve Karamoh hızlı ama kafasında oyun planı olmayan oyuncular. Borini’nin Bistrovic dışında destek gördüğünü söylemek zor. Bunu Beşiktaş savunması da zorlaştırdı kuşkusuz.

Karagümrük zaten rakip alanda pas yaparken kaptırdığı toplarla pozisyon verme rekortmeni olduğu gerçeği de ortada. Bu yüzden Volkan hoca oyun merkezini biraz daha geri çekince Beşiktaş’ın kontrol oyunuyla pozisyonu kıt bir oyun oldu. Son 10 dakikaya kadar. Batshuayi’nin kolay tahmin edilebilir, düz şutlarının da altını çizmek lazım.

Oğuzhan çıkınca…

Oğuzhan çıktıktan ve Karagümrük risk almaya başladıktan sonra konuk ekip adına ciddi bir sorun ortaya çıktı. Biglia’sız ev sahibi bu kadar risk alırken Beşiktaş yarı sahayı geçecek doğru hamleleri yapamadı. Özellikle Ghezzal oyundan çıktıktan sonra. Güven, Can, Gökhan, Batshuayi sanki 3. bölge dışında nasıl top oynanacağını bilmez gibiydiler. Geniş alanları kullanamadılar ve çok top kaybı yaptılar. Buradan çıkacak övgü Pesic’e bir pozisyon dışında şans vermemeleri oldu.

Ömer hocanın maç önü yaptığı Torrent analizi ilk yarıda büyük ölçüde tuttu. Galatasaray merkezi tutup rakibi kanada yönlendirdi. Hücuma çıkarken ise merkezden kanada açılarak oyun kurmak istediler. Net pozisyonlar verdiler. Net pozisyonlar buldular. Hatay’ın biraz daha net şanslar bulduğunu söylemek mümkün. Tabii bu oyun Torrent’in aklında yanlış fikirler oluşturabilir. Çünkü iyi geçiş oyunu oynayan takımlar için Hatay deplasmanı hiç de fena bir yer değil. Fenerbahçe’nin bu planla bu sezonun en iyi oyununu burada oynadığını unutmamak lazım. Yani Galatasaray bu kadar kalabalık ve gitgelli oynayan bir rakip bulamayacak bundan sonra. Tek pasla rakip savunmada böyle açıklar da bulamayacak. Daha kompakt savunmalarla karşılaşacak. Ama yine de birkaç yeni plan gördüğümüzü söyleyebilir. Daha çok bireysel taktik anlamında oyuncuların birkaç basit direktif aldıklarını da gözlemlemek mümkün oldu.

Asıl sorun...

Aytaç’ın oyuna girmesinin ardından savunmanın içine girerek oyun kurulumu değişti. Yine merkezden kanada iyi toplar atarak boşluklar buldular. Ancak temel sorun hala büyük ve bugünden yarına bu kadroyla çözülebilecek gibi değil. Torrent bunu da gördü. Öncelikle eldeki en güvenilir oyuncu Kerem. Oyuncuların güvenilirlik endeksi yanlış bir yerde ortalanıyor. Orta sahada net bir çapa yok. Bu oyun kurulumunda sorunlar yaratıyor. Ancak asıl sorun hücumdayken savunma pozisyonunun alınamayışı. Bu yüzden Aytaç girdikten sonra dahi bu kadar kalabalık bir orta sahaya rağmen Hatay çok kolay çıktı ve stoper bek arasına atılan her top pozisyon oldu. Bu bir büyük takım için çok güven kaybettirici bir durum. Hele kulüp bunca çalkantıyla karmakarışıkken.

Uğurcan’ın kucağına gelen topu iki kez elinden kaçırdığı bir başka maç olmayacak muhtemelen. Hem de rakibin hiçbir zorlaması olmadan. Şansı, ikinci kez kaçırdığında Yatabare’nin doğru anda hareketlenmeyişi oldu. Yoksa 2. golü de aynı şekilde yemesi işten değildi. Bu, aşırı soğuktan mı, yoksa karla oluşan bir ışık paralamasından mı bilinmez. Ancak şu gerçek ki onun bu kadar standart dışı olduğu bir günde Sivas deplasmanında alınan beraberlik hiç de kötü bir sonuç değil. Keza Visca ve Yusuf Erdoğan için herhalde en kötü başlangıç maçı da bu soğukta ve karlı havada bir Sivas deplasmanı olabilirdi. Özellikle Visca hiç kendisi gibi değildi. Rıza hocanın Trabzon defansını hataya iten ön alan baskısı orta sahalarında zaman zaman kopmalara neden oldu. Trabzon baskıyı aştıktan sonra orta sahayı çok da zorlanmadan geçebildi. Cornelius’un hareketliliği Visca’ya istediği alanları doğurdu ama merkez orta saha onun nereye ne zaman kaçacağına henüz alışmış değil. Kötü performansının sebeplerinden biri de buydu. İlk yarı Bakesetas boştaki Bosnalı’yı görse belki her şey farklı ilerleyecekti.

Hava şartları Sivas'a yaradı

Gittikçe ağırlaşan hava ve saha şartları Sivas’ın biraz işine yaradı diyebiliriz. Kerem’in yükselen performansıyla orada sahayı daha fazla doldurmaya başladılar. Trabzon kontra aradı. Yusuf’la bir şans da buldu ama fazlası mümkün olmadı. Oyun ev sahibine doğru kaydı. Bu şartlarda Nwakeme’nin sihirbazlığından da yararlanamazken 1 puan hiç kötü bir sonuç değil.